Өлең, жыр, ақындар

Бұлбұл

  • 27.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2693
Пернесін күйсандықтың басып қалып,
Өлең - сел төгіледі, тасып барып.
Жыр буған жас жүрегім лүпілдесе,
Кетеді жолдар мені қашыққа алып.
Ал олар төзімімді таусып алмай,
Тынбайды қыр кездіріп, тay шығармай.
Сол сәтте сезінемін, көмейімде,
Бір емес, мың бұлбұлдың даусы бардай...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Хат тасушы

  • 0
  • 0

Оған не жауынды күн, дауылды күн,
Жүргені шыр айналып ауылды мың.
Тынбайды жапқанынша соңғы есікті,
Сезбестен қоржынының ауырлығын.

Толық

Қызғалдақ

  • 0
  • 0

Қыр мені қызықтырып шақырады,
Ол бірақ, қызғалдақсыз тақыр әлі.
Даланы күн құрғатпай кеземін дeп,
Ұлтаны бәтеңкемнің қақырады.

Толық

Автопортрет

  • 0
  • 0

Болды кезім әр нәрсеге еліккен...
Енді қазір жас емеспін желіккен.
Қайда барсам, өзіме шақ орным бар,
Несібемді жеп келемін теріп мен.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар