Өлең, жыр, ақындар

Жер – жұмыртқа

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 415
Ойларым көп, тілмен қайтіп айта алам,
Айта алмасам, қайда барып жай табам?.
Ұлы Жер бір жұмыртқаға ұқсайды
Егіз тірі балапанды шайқаған.
Егіздердің екі түрлі жүрегі,
Күреспенен ішінде өмір сүреді.
Батқан кештей қап-қара да біреуі,
Атқан таңдай, аппақ екен біреуі.
Жүрекке артып өтеді адам ми жүгін,
Қайшыласқан қилы арман, қилы ұғым.
Жұмыртқаны жарып шығып жарыққа,
Асығады жүргізуге өз билігін.
Жерден еркін алу үшін керегін,
Бір-бірінен көріп болды көрерін.
Қапа-қара бір жалғандықпен күрескен
Әділетті ақ балапан дер едім.
Ол белгілі, жақынға да, жатқа да,
Тіршілігн мақта, мейлі мақтама.
Шындықтың ақ балапанын шоқиды –
Зұлымдықтың балапаны қап-қара.
Тынар емес күрес – майдан жол әлі,
Бір гүл өнсе, бір гүл семіп қалады.
Қос балапан жұмыртқа – жер ішінен
Жарып шығып қайсысы үстем болады?
Көңілімнің табады әсем жыр емін,
Жырсыз, сырсыз, қалай өмір сүремін?.
Аппақ таңдай балапанға күн тілеп,
Әділетке бұрып тұрар жүрегім.
Әділетті аңсап, туып, өскен ем,
Әділетті қорғағанды дос көрем.
Ұлы жердей жұмыртқаны зұлымдық,
Жарып шығып кете ме деп сескенем...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Білмеймін кімге жылап, кімге сенем

  • 0
  • 0

Білмеймін кімге жылап, кімге сенем,
Шоқ іздеп қолым күйді күл көсеген.
Мұнарды көңілімді мұң басқанда,
Сәуле ішкім келеді бір Күн кеседен...

Толық

Жетісу

  • 0
  • 0

Жетісу – менің тұрағым,
Жетісу – менің өз анам.
Айтылмай жүрген бір әнім,
Алдыңда жырмен сөз алам.

Толық

Уақыт деген қалып қалмай дүлділден

  • 0
  • 0

Уақыт деген қалып қалмай дүлділден,
Жүрегімнен жүрек соғып күн күлген.
Құлап қалсаң,
тоқтап тұра беретін,

Толық

Қарап көріңіз