Өлең, жыр, ақындар

Көп нәрсенің керегі жоқ маған, шын

  • 07.11.2021
  • 0
  • 0
  • 635
Көп нәрсенің керегі жоқ маған, шын,
Біреу күліп, бәлкім біреу тағар сын.
Қызғаныштан тарылып бір қараймай,
Адамзаттың көңілі сүттей ағарсын.
Тірлігіме талшық болып түйір дән,
Несібемді теріп жермін бұйырған.
Өз керегім, өз жерімнен табылса,
Қаңғырмаймын, бақыт іздеп қиырдан.
Кенде қалып пендеге тән «құрметтен»,
Бүлік отын жүрген жоқпын үрлеп мен.
Құрсаулаған құрсын қоғам, жазықсыз,
Туған ұлға туған жерін түрме еткен...
Армансызбын тартып өтсем жыр көшін,
Жыр көшінде отымды уақыт үрлесін.
Көкірегінің көретұғын көзі бар,
Болса, жетер, шыңға балар бір досым.
Жанымды сөз сәулесімен емдедім,
(Өзгеге емес, өзіме-өзім сенгемін)
Көп нәрсенің керегі жоқ, дегенмен,
Жоқ нәрсені іздейтұғын пендемін.
Пендеге тән тіршілікке шөлдедім,
Шөлдеп, тағдыр тәлкегіне көнгемін.
Менің нәзік дауысым қырға жетпесе,
Кімге керек, өнгенім мен өлгенім.
Дүние кезек... өтеді де кетеді,
Шексіздіктің үнсіздік боп мекені.
Көп нәрсенің керегі жоқ, басыма,
Тұнық ауа, жер, Күн болса, жетеді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қыран өлімі

  • 0
  • 0

Өсіп-өнген өмір барда ұран бар,
Ұрандардан ұлы болсаң сыр аңғар.
Шырқау көктен шырқау шыңға соғылып,
Қыс айында өледі екен қырандар!

Толық

Бала алдында көрінеміз баладай

  • 0
  • 0

Бала алдында көрінеміз баладай,
(Үлкеннің бәрі бола да бермес, дана Абай).
Ашықтырмай мәңгілік жатқан асырап,
Жер деген ұлы жаны бар ортақ анадай.

Толық

Өңімде ойлап, түсімде көрем

  • 0
  • 0

Өңімде ойлап, түсімде көрем,
Еңсемді басып қорғасындай жыр.
Өзіңе деген ішімді өртеген,
Өмір ме екен, шөл басылмай жүр.

Толық

Қарап көріңіз