Өлең, жыр, ақындар

Сыйлар... мейлі сыйламас

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 391
Сыйлар... мейлі сыйламас,
Біліп... мүмкін білмейді.
Деген, бабам, «Жиде ағаш -
Өз жерінде гүлдейді»...
Оғың мені жоқ атар,
Тасқа келмей жылынғым.
Бас имейтін тәкәппар –
«Мұңымменен» - сұлумын.
Жуық екен ар, мұңға,
Қиял-қанат көк тілген.
Көрер көзге бармын да,
Көре алмасқа жоқпын, мен.
Мендей аңқау жан бар ма,
Көнбесем де, көнейін.
«Жалған дүние», жалғанға,
Жалған күліп, не дейін?
Тербетемін жыр бөлеп,
Көкірегімді үрлеп от.
Өлеңді кім жазбайды,
«Ақын» болу, бір бөлек...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тіршіліктің сияқтанып жүрегі

  • 0
  • 0

Тіршіліктің сияқтанып жүрегі,
Күн нұрымен жүз құбылып реңі.
Күзгі желмен ұшпай, жерге ілініп,
Жалғыз жапырақ тал басында тұр еді.

Толық

Кісіге үндемеймін ұнамаған

  • 0
  • 0

Кісіге үндемеймін ұнамаған,
Сыртымнан не демейді шыдамаған.
Ал бірақ кейбір ағат мінезімді,
Оңаша, талқыға сап, сынап алам.

Толық

Сыйлық

  • 0
  • 0

Мынау өмір мәңгілік кімге көктем,
Өз әмірін жүргізер күндер өктем.
Досым, туған күніме гүл сыйладың,
Еске салып жастықты гүлдеп өткен.

Толық

Қарап көріңіз