Өлең, жыр, ақындар

Қос домбыра

  • 27.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2394
Дәулеткерей Құсайыновтың үйінде туған өлең

Адамзат ғұмыр кешпес босқа, сірә,
Бір ұрпақ, бір ұрпаққа қосқан мұра.
Қалдырған Құрекеңдер аманат қой,
Төріңде иықтасқан қос домбыра.
Қолыңа кезек-кезек аласың да,
Түсесің өз-өзіңмен дара сынға.
Мерейді өктем етіп, төкпелетіп,
Тоқтайсың, жеткендей бір қарасынға.
Күйлерден зар заманның есті лебі,
Бірінен-бірі мұңды естіледі.
Санамды сан тарапқа алып кетіп,
Жалаңаш жүрегімді кескіледі.
Бұл күнде ойлы да көп, елірген де,
Және көп арыған да, семірген де.
Бәрі өтті көз алдымнан тізбектеліп,
Күйіңнің құдіретіне берілгенде.
Төріңе қос домбыра жарасады,
Осылай ұрпақ көші әрі асады.
Өнерің өміріңе болсын өзек,
Құдай да сүйген құлға қарасады!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлеңімен озады

  • 0
  • 0

Өмір бойы аруақ тұтып жыр атын,
Соған ғана бағыштаған мұратын.
Елеусіздеу жүріп жатты Оралда,
Қалың қазақ білетұғын бір ақын.

Толық

Мықтылыққа үйретіп

  • 0
  • 0

Жар басында жалқы өскен талшыбық,
Тас төбемнен қарайды әркез шаншылып.
Таңда көрсем бір уыс боп тұрады,
Балғын дене мөлдір шыққа малшынып.

Толық

Дәрігер

  • 0
  • 0

Кей жырым шырқата алмай дәуір әнін,
Күн сайын қара терге малынамын.
Лауладай өлең оты бықсып жанса,
Мен соның «түтінінен» ауырамын.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар