Өлең, жыр, ақындар

Бақ қонып, кеңге арқасын тастағандар

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 296
Бақ қонып, кеңге арқасын тастағандар,
Тірлікте тасбақадай тас-табандар.
Адам ба, қолдарынан келе тұрып,
Басынан жақсылығы аспағандар...
Жасанды зіл-ашумен ас қайнатып,
Қабағы түнереді кештей батып.
Көк болса ол, шөлдеп жатсаң, таңдайыңа
Бір тамшы тамызбастай, тастай қатып.
Тігілсе кейбіреудің туы шыңға,
Танымас өзге түгіл туысын да.
Тарс жұмып, түсірместей боп тұрады,
Күн көзі тұрса егер уысында.
Өсіріп бір басының бақ-таланын,
Салады мансап үшін отқа жанын.
Қолына, біліп тұрып сондайлардың,
Күнімді түсіруден сақтанамын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кісіге үндемеймін ұнамаған

  • 0
  • 0

Кісіге үндемеймін ұнамаған,
Сыртымнан не демейді шыдамаған.
Ал бірақ кейбір ағат мінезімді,
Оңаша, талқыға сап, сынап алам.

Толық

Ұмытпайды уақыт, ештеңені

  • 0
  • 0

Ұмытпайды уақыт, ештеңені,
Есімізде, ақынның есті өлеңі.
Сирек соғар жыл құсы бақыт деген,
Біреуге ерте, біреуге кеш келеді.

Толық

Түндер өтті елеспен, күндер өтті

  • 0
  • 0

Түндер өтті елеспен, күндер өтті,
Сеніп қалған іздеумен күлден отты.
Табиғаттың елігіп көктеміне,
Жайқалып бір көңілім гүлдемепті...

Толық

Қарап көріңіз