Өлең, жыр, ақындар

Бақ қонып, кеңге арқасын тастағандар

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 379
Бақ қонып, кеңге арқасын тастағандар,
Тірлікте тасбақадай тас-табандар.
Адам ба, қолдарынан келе тұрып,
Басынан жақсылығы аспағандар...
Жасанды зіл-ашумен ас қайнатып,
Қабағы түнереді кештей батып.
Көк болса ол, шөлдеп жатсаң, таңдайыңа
Бір тамшы тамызбастай, тастай қатып.
Тігілсе кейбіреудің туы шыңға,
Танымас өзге түгіл туысын да.
Тарс жұмып, түсірместей боп тұрады,
Күн көзі тұрса егер уысында.
Өсіріп бір басының бақ-таланын,
Салады мансап үшін отқа жанын.
Қолына, біліп тұрып сондайлардың,
Күнімді түсіруден сақтанамын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Есенинге

  • 0
  • 0

Төрімде суретің тұр гүл ұстаған,
Бет – бейнең неткен ыстық туыс маған.
Толқындай жирен сары бұйра шашың,
Өлкеңе ұқсайды екен күн ыстаған.

Толық

Тау шалы

  • 0
  • 0

Өзі туған таудай тұлға сом біткен,
Көтерілмес оңайлықпен қабағы.
Кейбір кезде жолаушыдай жол күткен,
Бір ноқатқа ұзақ қарап қалады.

Толық

Әнші аспан

  • 0
  • 0

Қанша уақыт дауысың аңсаттырған,
Қайтқан үйге анамдай, шаршап қырдан.
Егіз аспан кеудемде қоңырау қағып,
Секілді, өмір жайлы ән сап тұрған.

Толық

Қарап көріңіз