Өлең, жыр, ақындар

Қысқы сурет

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 3645
Кенеттен қар жауғанда жапалақтап,
Баладай қуандым қол шапалақтап.
Бір әйдік Аяз ата келе жатты,
Мұрты аппақ, кірпігі аппақ, сақалы аппақ.
Кеткендей көңіліне желік кіріп,
Ол мені қырға әкетті еліктіріп.
Қанарлы қыстың барлық қасиетін,
Тұргандай шәлкес мінез жел ұқтырып.
Ақ дүлей бұрқ-сарқ етіп белеңдегі,
Барады мұңым менің тереңге еніп.
Боранның буырқанған мінезіндей,
Осы сәт арбап алды өлең мені.
Бұрқасын бірте-бірте биікке асып,
Ойнайды алқымымнан сүйіп, қашып.
Жондарын желге тосып дөң басында,
Ақ балтыр қайыңдар тұр иықтасып.
Алыстан қарайды олар бойлап маған,
(Айнала тек ақ шақыт ойнақтаған...)
Апшыны аяз келіп қуырғанда,
Көгілдір көктем жайлы ойлап қалам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғанда...

  • 0
  • 0

Аяздың «алты қарыс тісі» қайда?
Боп кетті-ау қазіргі кез қысы майда.
Өзі де билеушінің қаймыққан сoл,
Жатқан соң зымырандар түсіп Aйғa.

Толық

Тырналар...

  • 0
  • 0

Тырналар көк төсінде тыраулаған,
Барады тастап түрлі сұрау маған.
Ақ бұлттар ақ қағаз да, түзу тізбек,
Өлеңнің жолдарынан бір аумаған.

Толық

Алғыстан...

  • 0
  • 0

Отыз беспен қош айтысқан кезде бұл,
Көңілімді мазалайды өзге жыр.
Мені біраз жерге апарып тастадың,
Еліктіріп, желіктіріп, жезде-өмір!..

Толық

Қарап көріңіз