Өлең, жыр, ақындар

Өмір

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 7512
Дастанның жазылмаған жалғасындай,
Күндерім кетіп жатыр алға асып жай.
Артық жүк болмасам деп армандаймын,
Осынау өмір-көштің арбасында-ай.
Таңертең қос жанарды «тырнап ашып»,
Қадаймын пәк дүниеге нұр қарашық.
Кеудемде бұлқынады бұла жүрек,
Ежелгі мінезімен жырға ғашың.
Жан емен қатал сынға тосылатын,
(Ежелден қайсарлықтың досы халқым).
Мен әрбір өлеңімді өрнектеймін,
Жер. Ана. Жан жарымның қосып атын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біреуге

  • 0
  • 0

Айтқан сөзге адамша түсінбедің,
Көрініп тұр ап-айқын ісіңде мін.
Достығымнан қасарған қастық іздеп,
Бұл қалайша жатып aп «ісінгенің?!»

Толық

Жігіттер

  • 0
  • 0

Жігіттер, күлкі - бақыт, ұрыс - қайғы,
Шаттықтан ақын халқы жыр ұстайды.
Дүниеден арбасумен өтіп кетсек,
Кім келіп сол қатені дұрыстайды.

Толық

Қос шумақ

  • 0
  • 0

Мерзімін уәделі істің кешіктіріп,
Мезгілсіз мазалама, есікті ұрып.
Айналса болмас па еді азаматтан,
Айтарын бір-ақ айтар, кесіп тұрып.

Толық

Қарап көріңіз