Өлең, жыр, ақындар

Сотым болып...

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1848
Көп қылығым көңліме жақпауы шын,
Бұрқ-сарқ қайнап ызадан жатты-ау ішім.
Шалыс басқан қадамнан сабақ алам,
Шылығына өмірдің батпау үшін.
Жалған айтып бұл жерде керегі не?
Өттім қанша тағдырдың «елегінен».
Жақсы-жаман бір жүрген бұл жалғанда,
Мазасыздау күн кешіп келемін мен.
Қорғасындай балқиды ойым дәйім,
Бірде қасқыр, ал бірде қойыңдаймын.
Күнде қырық құбылған мінезім бар,
Басымды ал, мұнымды мойындаймын.
Жетпіс деген қазір мен белеңге өттім,
Жазғаныммен елімді елеңдеттім.
Сыншы болып өзіме, байқасаңдар,
Өлең арнап, өзімді төмендеттім.
Кеш ашылған бір гүлдің бүршігі едім,
Бітпейтіндей ешқашан жыршы демім.
Мінім болса, күтпеймін аяушылық,
Ей, достарым, сотым боп жүрші менің!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мешейім

  • 0
  • 0

Кеп қалған сезім селін жасқамадым,
Тағы да ауыл жыры бастағаным.
Мен туған Мешей деген бір ауыл бар,
Сыртында Каменканың - Таскаланың.

Толық

Ақынға арнау

  • 0
  • 2

Ей, Қойшыгүл, жастас емес, бастасым,
Бұршы бермен көңіліңнің қақпасын.
Тарпаң тағдыр сені аяусыз сынады,
Айтып қайтем, айтып қайтем басқасын.

Толық

Ілесіп заман көшіне

  • 0
  • 1

Бұл заманның сыр-сипаты өзгерек,
Жазатын жыр, айтылатын сөз бөлек.
Жеңіл ойлап жүрген жандар жетеді,
Түп тамырын көретұғын көз керек.

Толық

Қарап көріңіз