Өлең, жыр, ақындар

Шабыт

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 3226
Бір үн келіп бозінгендей боздаған,
Семіп қалған сезімімді қозғаған.
Туар жырдың хабаршысы екен ғой,
Өзегімді жарып шығар өз балам.
Тұла бойым тоқ соққандай дip eттi,
Қайда қоям алып-ұшқан жүректі?
Көптен бері алакөңіл жүр едім,
Жарылқаушым оңғарды сол тілекті.
Мекеніне асығатын құстардай,
Қанат байлап, өлең шіркін ұшқандай.
Бір тасқынның ағынына ілестім,
Енді мені тоқтатады күш қандай!
Шабыт келіп қалған кезде арынды,
Ұмытасың жаныңдағы жарыңды.
Қайтадан сен қалыбыңа түсесің,
Беріп болып бойыңдағы барыңды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кеш

  • 0
  • 1

Көмкеріп алау нұрмен шетін кілең,
Күн ауып бара жатты екіндіден.
Көп тұрдым бақ ішінде сені күтіп,
Сүйдіріп ақ самалға бетімді мен.

Толық

Бір сәттік ой

  • 0
  • 0

Арманым, неге мұнша алыстадың,
Жат болып бара жатыр таныс бағым.
Көңілің әлде менен қалып жүр ме,
Тұғыр боп, тұлпар болмай жарысқаның.

Толық

Түсіме еніп...

  • 0
  • 0

Депті әкем аттанарда: «Тыңда, балам,
Сұрапыл соғыс атты сынға барам.
Қош-сау бол, көріскенше қайта айналып,
Тел қозым, талбесікте іңгәлаған...»

Толық

Қарап көріңіз