Кербез кеш мамырлап кеп...

Бүр жарып бұта гүлдеген
көгілдір көктем еді,
бір шуақ ақша бұлттың
бетінен өппек еді...
Қызарып, күн кірпігін
көтермей, төмен қарап,
қымсынған кешкі керім
көріністі тамашалап,
қиялға батқан кезім.
Осы кез – қас-қағым сәт,
барлаушы көңіл үшін,
өлшесек уақытпен – кешкіғұрым.
Әнші құс нәзік талдың білегін талдырған сәт...
Кербез кеш мамырлап кеп,
шымылдық ысырған сәт,
ымырттың уыз қылық мысы басып
құштарлық ақ кептерін ұшырған сәт.
Тал мүсін қыздың белі қыналған шақ,
Бейкүнә періштелік сыналған сәт.
Пәк сезім құмарлықпен арбасқан сәт.
Ып-ыстық алақандар
буынсыз биші болып бұралған сәт.
Сананы діріл билеп,
батылдық ымдаған сәт,
бір-бірлеп жұлдыз сөніп,
әлсіз жарық бәлсініп бұлданған сәт...
...Жұлдыздар тұра қашып,
жауһар шық шашылған сәт.
Патшасы көк жүзінің Күн оянып,
зер сала төңіректі зерделеп бір шолған сәт...

---