Өлең, жыр, ақындар

Ақұлпа

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 5676
Аязды шат күлкіге алмастырар
Шаңғыға сендей ешкім болмас құмар,
Орманға шақырғаның әлі есімде
Жауғанда біздің жаққа алғашқы қар.
Алаулап екі бетің оттай жанып,
Қызынып іңкәр жүрек шоққа айналып,
Сен тұрдың құшағында дүниенің
Кіршіксіз жатқан түгел ақ қар жауып.
Өзіңше жаңа ізбенен жол бастадың,
Ал менің сенше зулар болмас халім,
Шаңғы түгіл жай басқан қара жерде
Сәтті бола бере ме алғашқы адым...
Құладым, ізге түсіп ағылмадым,
Мүмкін аяқ алыстан жаңылғаным,
Ақ қарға күмп бердім де қайта тұрдым,
Сезінбей еш жерімнің ауырғанын.
Үреймен ұлпа қарға батты деп мен
Жеттің де маған құмар ақ тілекпен,
Жұп-жұмсақ алақанмен үстімдегі
Ақ қардың ұшқындарын қақтың еппен.
Үйренбей шаңғы тебу заңын бірден
Сан рет қадамымнан жаңылдым мен.
...Сондайда дала пейіл адамдарда
Ақ ұлпа алақандар барын білгем.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақбақай көлдің жағасы

  • 0
  • 0

Ақбақай деген бұл жер көл болыпты,
Жағалай Ақбақайды ел қоныпты.
Онда да бірден біреу кем болыпты,
Онда да бірге біреу тең болыпты.

Толық

Ақ құйын болсаң мені де кет бір тербетіп

  • 0
  • 0

Ақ құйын болсаң мені де кет бір тербетіп,
Ауырса жаның дауылдарға ал емдетіп.
Көлденең сөзге құлағың салма, пендеде
болуы мүмкін кем-кетік.

Толық

Ерке өстім, көргенім жоқ азап кешіп

  • 0
  • 0

Ерке өстім, көргенім жоқ азап кешіп.
Тіршілік, өмір заңы ғажап нешік.
Бір кезде маған жайлы орын болды-ау,
Бір қолмен тербететін қазақ бесік.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар