Сабылып сезімдердің сәуірі кіл

Сабылып сезімдердің сәуірі кіл,
Басылмай жүректердің жауыны бір,
Бұрқырап ақ көбігі көкке атылған
Бұрқанған Мұқағали дәуірі бұл.
Жаңа күн, жалын бол да жарқыра, сен,
Сұлулық сыбызғысын тартып әсем.
Жұтылып көлеңкеге келген еді
Жарты өмір, жарты бақыт, жарты көшем.
Қалтылдап ескектері ескіліктің,
Жылтырап шамы жанған кешкі үміттің.
Дауысы жапандағы жалғыздықтың
Барады бірте-бірте естіліп тым.
Маңдайын тау мен тасқа соқтыра алған,
Жарқырап жол ашады өткір арман.
Білемін, сыңар дауыс шуға айналып,
Білемін, жалғыздықтан топ құралған.
Толқындар толықсыған тулай келді,
Толқынға толқын соқса шулайды енді.
Қамыққан қалың елге көлеңкеде
Жаңа күн, жаңа бақыт тумай ма енді?
Қамыққан қалың ел бар көлеңкеде,
Желбіреп желге ұшады желең төбе.
Қырдағы қызғалдақтың исіне елтіп,
Бақытын күтеді олар кең өлкеде.

---