Өлең, жыр, ақындар

Жаңа бір күн туды ма

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 242
Сері таудың сенделіп, сезімінде,
Бұлт сәнденді, - түседі, көзі кімге?
Жырым қылышын алды, өткір – сөзі мүлде,
Жаңа бір күн туды ма?

Жарқылдаған алмас па, қылышы оның,
Жап-жасыл көктем бе екен, тынысы оның.
Ойлы саусақ шертеді, сыр ішегін,
Жаңа бір күн туды ма?

Жапырақтар жаңбыры – орман іші,
Ақын-қайыңның бұл тылсым толғанысы.
Самал-қылығыма таудың көр, таңданысын,
Жаңа бір күн туды ма?

Сезім-өзен арнадан тасып ақты,
Жер-ана, нұрына алақан тосып апты.
Дала – алау гүлден сүйінші шашып жатты,
Жаңа бір күн туды ма?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ғасыр мұқабасындағы жырым

  • 0
  • 0

Рухани әлемнің гүлін дәптеріме ектім,
Бұл дүниелік зар өшсін, - деп.
Шерім – мың домбыра еді, төктім,
Ойлылар кешсін, - деп.

Толық

Тәуелсіз елім

  • 0
  • 0

Шапқан біледі, боз аттың халін,
Тыңдайды, әлем, ғажап жыр-әнің.
Күн боп, көгіңе шығып ал, енді,
Таң атты, алаулап, қазақтың таңы!

Толық

Біреуге

  • 0
  • 0

Пасықтықтан бүріскен жүрегіңе
Гүл тағып қояйыншы, бәлкім, ашылар!
Ашылған жүрек – жылайды, күледі де.
Сөзімде – көңілдің жасы бар...

Толық

Қарап көріңіз