Өлең, жыр, ақындар

Саратовтағы оба

  • 27.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1009
(аударма)

I
Оба жайлап торықты елім,
жүректі үрей, мұң қаптаған.
Ішінде сан өліктердің
біреуі тым қымбат маған.
Жер алғанмен оның демін,
жасыра алмас сыз жатағы;
оны өртеген жалын менің
жүрегімді мұздатады.

II
Бөліспейді бір жан барып
азапты әсем кескіндегі;
жанары оның нұрдан жарық
сиқырламас ешкімді енді.
Иіскеп сүю - көңілімде,
сезім ғой бұл жат ұқпаған...
Құшсам оның өлігін де,
соның өзі-ақ - бақыт маған.

МИХАИЛ ЛЕРМОНТОВ



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақын

  • 1
  • 4

Ақынның нәзік жүрегі
самалдан тоңар гүл еді.
Халқының махаббатымен
ақсұңқар құстай түледі,

Толық

Қасиет көп адамда табынардай

  • 0
  • 1

Қасиет көп адамда табынардай,
(шығара алмай қалмаса бағы жанбай),
ең керімі солардың - жат біреуді
сүйіп, жақсы көруі жаны қалмай.

Толық

Қыр келбеті

  • 0
  • 0

Сеңсең тон, саптама етік, түлкі тымақ,
тазы ертіп аңшы шықты, бүркітін ап.
Омбы қар. Қыстау маңы жайбарақат.
Қарайды айналаға Күн шытынап.

Толық

Қарап көріңіз