Өлең, жыр, ақындар

Қарлы алау

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 790
(аударма)

Алау да шапшып аспанға,
мосыда жанды батырым.
Ұшқындар моншақ шашқанда,
жылжыды түндер ақырын.
Серігі қыстың түн деген,
тоқитын өрнек ақ қардан.
Тыныштық, тыншу білмеген
ұйтқиды боран шатқалдан.
Бұралған түтін - сыйлы өрнек,
Ақ аспан, аппақ айдала...
Шалқы да тілің сүйреңдеп
мосыны, жалын, аймала!
Қар перде киген сал жігіт,
жана түс алау жалынға,
Көзімді саған талдырып
түнде де, таңғы шағыңда
сүйгенде сені - жанды үміт.
Сүйіктім болғын сен менің,
сал жігіт, сұлу жанарлым.
Жаныңды қармен емдедім,
мен саған бірақ адалмын.
Болмады менен адал жан,
жаныңды үш күн түсіндім,
Сүйгіздім тұнжыр жанардан,
қанат та байлап ұшырдым.
Жан енді, өрте денеңді,
Ұйтқыған желге қарама!
Күліңді сенің мен енді
ұшырам қарлы далаға.

АЛЕКСАНДР БЛОК



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ішімдегі ойларды тот басуда

  • 0
  • 0

Ішімдегі ойларды тот басуда,
оны аршитын ешкімім жоқ қасымда.
Жарқылдатып шуақтай шашар едім –
мен де, олар да түсеміз отқа, суға:

Толық

Ашыну

  • 0
  • 0

Құртқым келмейді ешкімді,
Не дейді маған осы жұрт?
жер бетінен көшіріп
не жазықсыз өшігіп,

Толық

Күн мен махаббат

  • 0
  • 0

Күн шықпайды түндерде, бұл — ақиқат қашаннан,
Күнді тіле, жалбарын — бәрі әшейін бос арман.
Таң атады кезінде, Күн де шығар сыланып,
шығар сәтте еш нәрсе сала алмайды бүғалық.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар