Өлең, жыр, ақындар

Қарлы алау

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 661
(аударма)

Алау да шапшып аспанға,
мосыда жанды батырым.
Ұшқындар моншақ шашқанда,
жылжыды түндер ақырын.
Серігі қыстың түн деген,
тоқитын өрнек ақ қардан.
Тыныштық, тыншу білмеген
ұйтқиды боран шатқалдан.
Бұралған түтін - сыйлы өрнек,
Ақ аспан, аппақ айдала...
Шалқы да тілің сүйреңдеп
мосыны, жалын, аймала!
Қар перде киген сал жігіт,
жана түс алау жалынға,
Көзімді саған талдырып
түнде де, таңғы шағыңда
сүйгенде сені - жанды үміт.
Сүйіктім болғын сен менің,
сал жігіт, сұлу жанарлым.
Жаныңды қармен емдедім,
мен саған бірақ адалмын.
Болмады менен адал жан,
жаныңды үш күн түсіндім,
Сүйгіздім тұнжыр жанардан,
қанат та байлап ұшырдым.
Жан енді, өрте денеңді,
Ұйтқыған желге қарама!
Күліңді сенің мен енді
ұшырам қарлы далаға.

АЛЕКСАНДР БЛОК



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сырласың сырт айналған

  • 0
  • 0

Сырласың сырт айналған,
мұңдасың – сұрқай далаң,
көгінде күнді жауып бұлт ойнаған
ауыры-ай жылдарымның,

Толық

Мысал

  • 0
  • 0

Тоқ бөрі қойды жылғада
қаһарыменен тұр мытып,
қинамай жанын біржола
жеп те қоймайды қылғытып.

Толық

Сәулелі іңір

  • 0
  • 0

Қырдағы қара бұйра іңір қандай!
Жұтасың тыныштығын дымың қанбай.
Бұйыққан ауа жетпей қайран кеуде,
кәусарын қыр кешінің сімір балдай!

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер