Өлең, жыр, ақындар

Қарлы алау

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 747
(аударма)

Алау да шапшып аспанға,
мосыда жанды батырым.
Ұшқындар моншақ шашқанда,
жылжыды түндер ақырын.
Серігі қыстың түн деген,
тоқитын өрнек ақ қардан.
Тыныштық, тыншу білмеген
ұйтқиды боран шатқалдан.
Бұралған түтін - сыйлы өрнек,
Ақ аспан, аппақ айдала...
Шалқы да тілің сүйреңдеп
мосыны, жалын, аймала!
Қар перде киген сал жігіт,
жана түс алау жалынға,
Көзімді саған талдырып
түнде де, таңғы шағыңда
сүйгенде сені - жанды үміт.
Сүйіктім болғын сен менің,
сал жігіт, сұлу жанарлым.
Жаныңды қармен емдедім,
мен саған бірақ адалмын.
Болмады менен адал жан,
жаныңды үш күн түсіндім,
Сүйгіздім тұнжыр жанардан,
қанат та байлап ұшырдым.
Жан енді, өрте денеңді,
Ұйтқыған желге қарама!
Күліңді сенің мен енді
ұшырам қарлы далаға.

АЛЕКСАНДР БЛОК



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шарап құйған шыныдан

  • 0
  • 0

Ертегі ұзақ, мас түннің
сәттері өтіп барады.
Перде астында жас кыздың
жарқылдайды

Толық

Бай болам деп бір демде

  • 0
  • 0

Бай болам деп бір демде,
омақаспа, қарағым.
Ақыл айтсам мін көрме,
құлақ салсаң, жарадың!

Толық

Қару байлап, қол бастап

  • 0
  • 0

Қару байлап, қол бастап,
көзін тігіп жонға асқақ,
аузында – ел, зор мақсат
ерліктерге оқталған

Толық

Қарап көріңіз