Пикассоның көз жасы

(аударма)

1
Жаз думаны басталды - хан базардай,
Қызыл-жасыл дүние тұр құлпырып.
Айналаға қарайсың көз жаза алмай,
Жымыңдасқан жапырақ күнге ұмтылып.
Шаттық. Күлкі. Адамдар қол қысады –
бір-бірінің саусағын сындырар ма...
Дүкендердің ашылды мол құшағы,
Кітаптардың толқыны жылжыды алға.
Кенет шулы дүкенді дір еткізіп,
бір ғажайып сәулелер нұр сепкені!
Мөлдірлігі кетердей жүректі үзіп
Пикассоның көз жасы жылт еткені!
Қыз жылайды жұлдыздай өң-іреңі,
Жер... егіліп тұрғандай ол да, сірә.
Бәрі толқын-қайғыға көміледі,
Біз де батып барамыз көз жасына.

2
Балалар да жылап тұр, ағаштар да,
Жанарынан ананың жас құлайды.
Жасын төгіп найзағай жүр аспанда,
Дүниені өксітіп басты қайғы.
Уақыты жоқ жылауға басқа адамның –
тек талантқа берілген көз жасы да:
Олар «Король Лирі» боп тас заманның,
Жылайды жай түсердей өз басына.
3
Одессаға тірелді от кемесі,
Қайда тоқтар - белгісіз барар мекен.
Жарқ етті де алдымен өтті елесі,
Қапелімде көз жазып қалар ма екем.
Пайғамбарлар ызамен сыбырлады:
«Жынды ғой ол, іздеме, жүргін жырақ».
Жыр азабы секілді ғүмырдағы,
Ғажайып боп мені арбап тұрды бірақ.
Ал жүректе—Пикассо, жер бетіне
сыймай ылғи жаныма жыр төгіліп...
Қара күрте жарасып келбетіне,
«Юманите» қалтадан тұр көрініп.
Дүниеге жас толы қадап жанар,
қышқыл шындық - бояуы дара тарлан:
нұр былғаған балағы ағал-жағал,
өзі - Жердің көз жасы жаңа тамған!

ИВАН ДРАЧ

---