Өлең, жыр, ақындар

Ақынға

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 931
(аударма)

Үнсіздік даласында,
азап пен тұнған шерге
шаң, тозаң арасында
гүлдейді жырлар сенде.
Күн қашып, төнді кешің
күй тарап қолдарыңнан,
жыр-ұрпақ өргізесің
екпіні орда бұзған.
Жиде, өрік тамып-тұнған
жұмақ па жүрген елің?
Жоқ, нағыз барып тұрған
дозақ бұл жыр дегенің.
Жармасып күнде кілең
жауларың жатыр қайнап.
Солардың үргенінен
қажиды ақын-қайрат.
Өсекті мыңдап әлі
сен жайлы таратады.
Жағады кір-жаланы
шығарып жаңа тағы.
Солардың қойшы бәрін,
налисың күйіп несін!
Жасайды ойшыл әнің,
сен әр кез биіктесің!
От жалап қалсын, жанып,
ойлама есер жайды –
бәрібір балшық жағып
басыңды кесе алмайды.
Бықсысын сорлы жүрген
ұясы сан жаланың.
Сен болсаң әр жырыңмен
жылан ғып арба бәрін.
Жағасын жұлып жердей
аш бөрі қақсар әлі,
Тек саған ғұмыр бергей,
бар сенде басқалары.
Қорқаулар қашан қалды
жасқамай дарын үнін?
Бәрібір жасар мәңгі
өзіңнің жалын-жырың.
Бәрібір шабытты ұрған
жау тозып, озады жыр.
Жыр жазу - барып тұрған
жұмақтың дозағы бұл.
Білмепті-ау заты ардақтым
Дантедей ғажап дарын
талант пен махабаттың
қанында азап барын.
Ол азап - ғұмыр жанға,
шалқысын шабыт селі.
Найзағай жырың барда,
сүйеді халық сені.
Тамырды жайдың жерге
мәңгілік Күні күлген.
Сен барда баймын мен де,
сен барда тірімін мен!

АЛЛА ТЕР-АКОПЯН



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сағынып оралар ма ем

  • 0
  • 0

Сағынып оралар ма ем
алыс жолдан жеткенше асық болып,
сен бар-ау деп шаттықтан тасып-толып,
дүниеде көзіне басқаны ілмей,

Толық

Дүниенің бар өлшемі

  • 0
  • 0

Дүниенің бар өлшемі
өлшеусіз нәрсе бар деме.
Керелендірер түбі ол сені –
араныңды ашпа әрнеге.

Толық

Куликов даласында

  • 0
  • 0

Шалқар өзен баяулап мұңды ағады,
жуады жағажайды.
Шөмелелер томсарып жылғадағы
басқандай нала-қайғы.

Толық

Қарап көріңіз