Өлең, жыр, ақындар

Ақынға

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1026
(аударма)

Үнсіздік даласында,
азап пен тұнған шерге
шаң, тозаң арасында
гүлдейді жырлар сенде.
Күн қашып, төнді кешің
күй тарап қолдарыңнан,
жыр-ұрпақ өргізесің
екпіні орда бұзған.
Жиде, өрік тамып-тұнған
жұмақ па жүрген елің?
Жоқ, нағыз барып тұрған
дозақ бұл жыр дегенің.
Жармасып күнде кілең
жауларың жатыр қайнап.
Солардың үргенінен
қажиды ақын-қайрат.
Өсекті мыңдап әлі
сен жайлы таратады.
Жағады кір-жаланы
шығарып жаңа тағы.
Солардың қойшы бәрін,
налисың күйіп несін!
Жасайды ойшыл әнің,
сен әр кез биіктесің!
От жалап қалсын, жанып,
ойлама есер жайды –
бәрібір балшық жағып
басыңды кесе алмайды.
Бықсысын сорлы жүрген
ұясы сан жаланың.
Сен болсаң әр жырыңмен
жылан ғып арба бәрін.
Жағасын жұлып жердей
аш бөрі қақсар әлі,
Тек саған ғұмыр бергей,
бар сенде басқалары.
Қорқаулар қашан қалды
жасқамай дарын үнін?
Бәрібір жасар мәңгі
өзіңнің жалын-жырың.
Бәрібір шабытты ұрған
жау тозып, озады жыр.
Жыр жазу - барып тұрған
жұмақтың дозағы бұл.
Білмепті-ау заты ардақтым
Дантедей ғажап дарын
талант пен махабаттың
қанында азап барын.
Ол азап - ғұмыр жанға,
шалқысын шабыт селі.
Найзағай жырың барда,
сүйеді халық сені.
Тамырды жайдың жерге
мәңгілік Күні күлген.
Сен барда баймын мен де,
сен барда тірімін мен!

АЛЛА ТЕР-АКОПЯН



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мансап үйі

  • 0
  • 0

Мансап үйі – қақпақты қыш құмыра,
енсең орар рақат ыстығына.
Өскен сайын мансаптың баспалдағы
соғұрлым мол былығы, бықсығы да.

Толық

Екеу-ақпыз. Отырмыз тіл қатыспай

  • 0
  • 1

Екеу-ақпыз. Отырмыз тіл қатыспай.
Сен Күншығыс, мен бейне Күнбатыстай.
Бұл үнсіздік қанша күн өмір сүрмек,
жүруші ек қой қайғы да, мұң да құшпай.

Толық

Туған жер

  • 0
  • 0

Құрыш болат білекпен
шөл далаға гүл еккен,
қалаларды самсатып,
жапандарды түлеткен

Толық

Қарап көріңіз