Не істеу керек?

(аударма)

О, сол соғыс!
Уақыттың
қан жаудырған кезі еді.
Ол қайғыны бақыт, Күн
өшірмесін сезеді.
Барлық тірлік, бар адам,
сезеді Жер де, жылдар да.
Тек тірлікті қалаған
аспан, гүл де, құмдар да,
Испания...
Сонда мен
келгем алыс жақтардан.
Құшақ ашып қорғап ең,
балапандай бапталған.
Сен бергенсің жаныма
әндей мөлдір арманды,
Мен құлшынып тағы да
ұмтылғанмын таңға алғы,
Мен бақытқа кенелдім,
арнап балаң жырымды,
ән қып өтсем дегенмін
сенің адалдығыңды.
Сенің отты күндерің
алаулаған жалыннан
көз алдымда жүр менің,
кетер де емес жадымнан.
Жаттың шыдап бәріне:
тауың кұлап, гүл сынып.
Жерің жатыр әлі де
көз жасына тұншығып.
Сол бір соғыс...
жететіндей барлығы
секілді еді-ау құрылықта.
Адалдық та, таң нұры,
мейірім де, шындық та.
Нан жоқ еді. Түске енген...
Сосын темір жетпеді.
Сонда адамға күш берген
махаббаттың от демі.
Адамдарда күш қайнап,
ерліктерге ұмтылған,
кектенуден тіс қайрап
жанарда ыза, мұң тұнған.
Махаббат бар, жалын бар,
қару ғана жоқ бірақ.
Бойда қуат, ағын бар,
өршіп жатыр от бірақ.
Не істеу керек мұндайда -
сұрап тұрмын сендерден?
Жауап берер бұл жайға
қайсың барсың, кел бермен!
Не істеу керек,
егерде -
кеудені ыза торласа,
қолда дәрмен болмаса;
жұдырықты түйгенмен,
Жеңіс құсы қонбаса?
Не істеу керек? Не? Не? Не?
Айтыңдаршы, адамдар,
қала, дала, қамал да –
бәрі тұнса ажалға,
бұған қандай амал бар?
Тістену бар, ыза бар,
жүректер бар қан тамған,
армандар бар жалтарған,
жігіттер бар бейне бір
жараланған қарт арлан.
Не істеу керек –
азу тістер қайралып,
қолдар артқа байланып,
шаңдақ жолдың бойында
бұғау түсіп мойынға
қарай да алмай айналып
өңкей маңғаз жігіттер
бара жатса айдалып?

ПАБЛО НЕРУДА

---