Өлең, жыр, ақындар

Жаулықтар

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 2022
Жүргенде жанымды арбап жыр бұлағым,
өтіпті зымыраумен сұңғыла күн.
Бүгінде армандаймын бір көруді
анамның сыр шертіскен құрбыларын.
Ұқсайды өмір кейде түстенгенге,
адамға оны бөгер күш берген бе?
Бір сәлем берсем-ау деп асығамын
анамның қолынан шай ішкендерге.
Баяғы келіншектер жүзі еліктей
жүр ме екен әлі күнге тізе бүкпей?
Көздері сиреді ме олардың да
анамнан қалған күміс білезіктей?..
Қою шай, тамызары шырын қаймақ,
күлгенде жанарлардан Күн райлап,
талықсып жалғыз аяқ, түйе сауып,
жүретін едіңдер-ау құлын байлап.
Аялап ата-енені гүл ғып керім
білмедім дәл сендерше кім күткенін…
жалғыз өз үйің емес, ертеменен
аштыңдар бар көршінің түндіктерін.
Өсіріп ұл мен қыздың тау ғып бәрін,
бұл күнде жүрсіңдер ме саулық та мұң?
Қорқамын көзден ұшып бараду-ау деп
сендердің ардай аппақ жаулықтарың.
1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мұнда және онда

  • 0
  • 0

Қуғынға шықты шарқ ұрып, -
жатпайды тыныш жел неге –
сілесі қатты алқынып
жете алмай қара пердеге.

Толық

Нөсер өтті селдетіп

  • 0
  • 0

Нөсер өтті селдетіп,
тай тақырға қақ тұрды.
Бұлақ-бала ержетіп,
таудан тасты лақтырды.

Толық

Ұйқысыз түндер

  • 0
  • 0

Сүйікті менің Отаным,
не болар сенің тағдырың,
қандай боп туар алғы күн –
түндерде талай дөңбекшіп,

Толық

Қарап көріңіз