Өлең, жыр, ақындар

Жерошақ

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 3217
Түнгі аспан моншақ тақты бұлты ашылып
келеміз сайларды асып, қырқа шығып.
Жырақта жерошақтан лаулаған от
жылылық құндағы боп тұр шақырып.
Сіміріп тыныштығын өскен кешім,
жаныма Күн қызуын төккен бесін,
таңғы сәт бота боздар – енді бүгін
бәрі ыстық талай өрді өткергесін.
Жерошақ! Жанымда осы өшкен бе есім,
жалғанда жылуыңа жоқ теңдесің.
Есімде: әжем менің бата берсе,
дейтұғын: «Ошағыңнан от сөнбесін!»
Қыр елі адалдыққа нық сенетін,
сақтайтын кілттемей-ақ құрт пен етін.
Есімде – анам көмген жерошақтан
ертемен от алуға жұрт келетін.
Мезгілің озған сайын жыл ескіріп,
әр үні бал шағымның жүр естіліп:
анашым Прометей боп көрінетін
ошақтан жатқанда отты үлестіріп.
Ойласам, сең кешіппін, жел асаппын,
бұл кеште көңіл мұңын неге шақтым?
Қызуы бар әлемнің жетпейтіндей
маздаған жылуына жерошақтың.
1981



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Василиса туралы аңыз

  • 0
  • 0

Киев атты шаһардың алабында,
Владимир князьдың заманында
Боярлар мен князьдар құрметіне
Ұлан-асыр той болды жаңа жылда.

Толық

Аспан әні

  • 0
  • 0

Биікте жылылық та, нұр да басым,
табардай мәңгілікпен жыр жарасым.
Өртеген өн бойыңды отты дерттің
табарсың тек биіктен бір дауасын.

Толық

Жүректі қайрау

  • 0
  • 0

Болма, болма – қуат жи, шіркін жүрек,
Жайрат анау өзімшіл құлқынды іреп!
Сол індеттен сал тартып сарғайып тұр
қылаң көңіл көз жасын іркіп, жүдеп.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер