Өлең, жыр, ақындар

Мысал

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 975
Тоқ бөрі қойды жылғада
қаһарыменен тұр мытып,
қинамай жанын біржола
жеп те қоймайды қылғытып.
Қой үнсіз қадап жанарын,
тығыла түседі қасқырға.
Ешкі болса егер, даланың
шулатар еді астын да.
Құтылуға да қылмай күш,
саялар әрі сайы жоқ.
Маңырау түгіл бұл байғұс
пысқыруға да жайы жоқ.
Қысылған ірең бетінде,
ойлап тұр (не еткен кең жүрек!).
«Шандырлау еді етім де –
ұят болады-ау енді», - деп.
Ойлайды: «Тақсыр, кеше гөр!
Қозым келсе екен бұл жерге,
екеумізді қоса жесе егер,
жарар едік-ау бір жемге…»
Жаутаң көз қойды жаншып жер
құлқыны – құдық, сұсты жүз.
Мықшиған сайын әлсіздер
мылжалай түсер күштіңіз.
1994



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тыным көрмей шиқылдан шіркін есік

  • 0
  • 0

Тыным көрмей шиқылдан шіркін есік,
таты кеткен топсамен тұр тіресіп:
біздің үйдің кішкентай патшалары
кіріп-шығып жүреді дүркіресіп.

Толық

Туған жер

  • 0
  • 0

Құрыш болат білекпен
шөл далаға гүл еккен,
қалаларды самсатып,
жапандарды түлеткен

Толық

Үрей

  • 0
  • 0

Ауада үрей жүр тегі,
қарауылдар әр бұрыштан сығалап
көздерімен тінтеді.
Әрбір үйде сыналап

Толық

Қарап көріңіз