Өлең, жыр, ақындар

Мысал

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 997
Тоқ бөрі қойды жылғада
қаһарыменен тұр мытып,
қинамай жанын біржола
жеп те қоймайды қылғытып.
Қой үнсіз қадап жанарын,
тығыла түседі қасқырға.
Ешкі болса егер, даланың
шулатар еді астын да.
Құтылуға да қылмай күш,
саялар әрі сайы жоқ.
Маңырау түгіл бұл байғұс
пысқыруға да жайы жоқ.
Қысылған ірең бетінде,
ойлап тұр (не еткен кең жүрек!).
«Шандырлау еді етім де –
ұят болады-ау енді», - деп.
Ойлайды: «Тақсыр, кеше гөр!
Қозым келсе екен бұл жерге,
екеумізді қоса жесе егер,
жарар едік-ау бір жемге…»
Жаутаң көз қойды жаншып жер
құлқыны – құдық, сұсты жүз.
Мықшиған сайын әлсіздер
мылжалай түсер күштіңіз.
1994



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен саған сыр айтамын

  • 0
  • 1

Мен саған сыр айтамын:
біреулердің қайтеміз құр айтағын,
сезе тұрып қайғысын соңындағы;
білеміз ғой - қателік со жылдағы,

Толық

Елес

  • 0
  • 0

Жаз. Жайлау. Көлбейді алыс бел керіліп,
Қарасаң кернейтіндей кеудені үміт.
Еңкейіп жерге үңілген көк аспанның
алқасы тұр қол созым жерде ілініп.

Толық

Иман жайлы кей имам салар үнге

  • 0
  • 0

Иман жайлы кей имам салар үнге,
жұрт ұйиды көзі де, сөзі де ұнап.
Хафиз ақын айтқандай, ал өмірде
имандылық дегеннен өзі жырақ.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар