Шоқ-шоқ
- 0
- 0
Сабылып келем әлі сағым қуып,
Тамылжып, қашан атар таңым күліп.
Жанашыр қалды ма екен маңайымда,
Жабықсам жұбататын жанымды ұғып.
Құлай жаздап таудың биік құзынан,
Тайғанақтап тағдырдың көк мұзынан.
Арып-ашып жеткеніңде алыстан,
Болса шіркін жылынатын құжыраң.
Ешқайсына болмағасын еш құным,
Көше кезіп келем жаяу кешқұрым.
Қасқыр шауып, енесінен айырған,
Қасқа құлын секілденіп кескінім.
Батыржан Бимаханбетов
Нағыз поэзия деп осындай өлеңдер шумағын айтуға лайық. Лирикалық иірімдері жүрек есігін қақпай-ақ кіріп, төр менікі деп қонақтай кетеді. Ешқандай күшену, өзін-өзі қинау, ұйқас қуу үшін жазылмаған жыр жолдары еріксіз қайта-қайта оқуға жетелейді. РАХМЕТ!