Өлең, жыр, ақындар

Сезбейтін-ді жан адам

  • 01.04.2022
  • 0
  • 0
  • 761
Сезбейтін-ді жан адам,
Тұратын-ды терезелер сырласып,
Қарсы үйдегі сұлу қыз бен жан ағам,
Қарасатын ұрласып.
Тасып хаттың бар жасын
Екі араға қатынайтын кемемін.
Жалақысыз еңбек еткен екеуге,
Почтальоны мен едім.
Ат қып мініп қамысты,
Сыр тасимын әдетіммен күндегі.
Екі үйдегі қос махаббат оянып,
Мен арқылы гүлдеді.
Жеңгелі боп тұңғыш мен,
Жаңа есім «шырақ» деген атты алдым.
Өтеу үшін келдім дейді парызын
Сен тасыған хаттардың.
Жеңешемнің әзілін
Көңіліме ұялайтын сыр білдім,
Бұлақ үнді мөлдіреген наз үнін
Жүрегіме тұндырдым.
Жігіттерден жаситын,
Кешегі қыз сылаң қаққан бұрымды,
Менің енді хаттарымды таситын
Дүниеге алып келді бір ұлды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өмір де теңіз екен

  • 0
  • 0

Өмір де теңіз екен
Теңіз де, мұхит-көлмен егіз екен,
Су, ауа бар тіршілік негізі екен.
Артып тірлік тертесін мойынға сап,

Толық

Көл, бұлақ, теңіз қанша нұрлы небір

  • 0
  • 0

Көл, бұлақ, теңіз қанша нұрлы небір,
Дария, өзен қанша сырлы не бір...
Тұңғиық тереңіне сүңгісем деп,
Жағаңда, тік жарыңда тұрмын, Өмір!

Толық

Еркелейін, елім, саған

  • 0
  • 0

Өлең — өмір сазы ма, өкпелі ме?
Жыл өтіпті жыр жазбай кеткеніме.
Кінәлы қайран жастық дерттері ме?
Кінәлы жайсаң жастық көктемі ме?

Толық

Қарап көріңіз