Өлең, жыр, ақындар

Сезбейтін-ді жан адам

  • 01.04.2022
  • 0
  • 0
  • 810
Сезбейтін-ді жан адам,
Тұратын-ды терезелер сырласып,
Қарсы үйдегі сұлу қыз бен жан ағам,
Қарасатын ұрласып.
Тасып хаттың бар жасын
Екі араға қатынайтын кемемін.
Жалақысыз еңбек еткен екеуге,
Почтальоны мен едім.
Ат қып мініп қамысты,
Сыр тасимын әдетіммен күндегі.
Екі үйдегі қос махаббат оянып,
Мен арқылы гүлдеді.
Жеңгелі боп тұңғыш мен,
Жаңа есім «шырақ» деген атты алдым.
Өтеу үшін келдім дейді парызын
Сен тасыған хаттардың.
Жеңешемнің әзілін
Көңіліме ұялайтын сыр білдім,
Бұлақ үнді мөлдіреген наз үнін
Жүрегіме тұндырдым.
Жігіттерден жаситын,
Кешегі қыз сылаң қаққан бұрымды,
Менің енді хаттарымды таситын
Дүниеге алып келді бір ұлды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бақыт сені жолықтырған кезім көп

  • 0
  • 0

Бақыт сені жолықтырған кезім көп,
Қарсы алдымнан шықтың талай өзің боп.
Бақыт сені қала тұғын танымай,
Өтіп кетер, кейде менің кезім жоқ.

Толық

Ақтық демім қалғанша

  • 0
  • 0

Жыр жазу деген затында,
Жұлдыз боп жану түнекте.
Еркіндік қажет ақынға,
Бостандық керек жүрекке.

Толық

Жасына жас қосқан

  • 0
  • 0

Жасына жас қосқан,
Тастары – тасқа озған.
Үйлері теректей,
Аспанға бас созған.

Толық

Қарап көріңіз