Өлең, жыр, ақындар

Алатау

  • 08.04.2022
  • 0
  • 0
  • 765
Жел қармап талдың шашын жұлып қашқан,
Күлкісін табан асты ұмытты аспан.
Халқы үшін ойға шомған кемеңгердей,
Ақ басын Алатаудың бұлт басқан.
Түнерткен терең ой ма, сұсты қатты,
Күркіреп көк аспанды құшты қатты.
Алатау жанарында жасын ойнап,
Кенеттен ғашық сезім ұшқын атты.
Ұшқынсыз жалын оты өшер ме еді,
Қалқыған калың бұлттың көші өрледі.
Күркіреп күңіреніп алды дағы,
Армансыз ағыл-тегіл нөсерледі.
Кем-кемнен бұлт сейіліп тұна берді,
Сол сәтте ару сынды қына белді.
Сәулелі Алатаудың сүйеп басын,
Сұлу күн сылаң қағып шыға келді.
Күніне көз қиығын тастап күліп,
Шыңдары шағылысып қас қақтырып.
Зер салды дүниеге жанарымен,
Тәкаппар заңғар тауым асқақ тұрып.
Ашайын аппақ шыңды — қартқа сырды,
Балам деп айтпас тауға тартпас ұлды.
Тағдырдың сан дауылы соқса-дағы,
Алатау!
Еңкейтпеспіз ақ басыңды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жырыммен жүрекке дән ексем дедім

  • 0
  • 0

Жырыммен жүрекке дән ексем дедім,
Бақыттың барына да көп сенбедім.
Киелі ел – құдіретті қазағыма,
Өмірде ақын болып өтсем дедім.

Толық

Аралым

  • 0
  • 0

АРАЛЫМ – туған қаламсың,
Теңізім – туған анамсың,
Тамған тамшы қос көзден,
Ақ айдын мөлдір жанарсың.

Толық

Дауылға желтоқсанның желі айналды

  • 0
  • 0

Дауылға желтоқсанның желі айналды,
Ашуға мінді Алатау кәрі айбарлы,
Күтпеген іс ақыры не болар деп,
Күллі әлем Алматыға қарай қалды.

Толық

Қарап көріңіз