Өлең, жыр, ақындар

Саяжайдағы түн

  • 08.04.2022
  • 0
  • 0
  • 680
Жайнатып жұлдыздарын сылқым аспан,
Ғажайып қара түнім кірпік ашқан.
Тас төбемнен қарайды нұрлы көздер,
Бір үйдің баласындай шұрқырасқан!
Жұлдыздар жұлдыз емес, сан үміт бұл,
Қарайды жұмыр жерге сағынып кіл.
Зергер түннің қолынан қара мақпал
Алма бақ масатыға малынып тұр!
Кербез ай қасын керіп кең маңдайлы,
Паңдана қарап қойып көзді арбайды.
Сәл ғана самал демнің дірілінен,
Үзілген алма-арулар жерге аунайды.
Бір-бірін ала кетіп үзген де бар,
Үзілмеске табылар бізден не амал?
Ұрғылап үй төбесін әрбір алма,
Өмірге жеткізіп тұр күзден хабар!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Елуде – елуінші ағаш ектім

  • 0
  • 0

Өлеңмен тарттым азап, жапа шектім.
Ойлардың тар түрмесі, қапасы өттің.
Бір кездер айта алмаған сөз орнына,
Елуде – елуінші ағаш ектім.

Толық

Дүниені жалт қаратсам деп едім

  • 0
  • 0

Неткен жұмбақ шексіз аспан көк едің,
Ғалам деген қандай ғажап кең едің.
Жүрегімнен өлең сыйлап өмірге,
Дүниені жалт қаратсам деп едім.

Толық

Көктегі биіктермен теңесіп ем

  • 0
  • 0

Көктегі биіктермен теңесіп ем,
Желгенде жан-жағымнан жел есіп ең.
Балалық шақ өмірге сапар кешті,
Түйе дейтін жол дала кемесімен...

Толық

Қарап көріңіз