Өлең, жыр, ақындар

Самал жел..

  • 11.04.2022
  • 0
  • 0
  • 1951
Жібек желім, өзің ашып ұйқы әнін,
Дәм келгендей таңдайыма құйқаның,
Жел – анамның алақанын жеткізіп,
Желпіп-желпіп маңдайымды сипадың.
Жұмбақ әлем – құдіретті көк біздің,
Осы көкке қараумен күн өткіздім.
Жел анамдай маңдайымды сипаумен,
Ақша бұлттай, ақ сәлемін жеткіздің.
Желдей дүние аралауға бекіндім,
Желге қарап өсуменен жетілдім.
Жел анамдай, жүрегімді сипаумен,
Жүрегімнің талай дертін кетірдің.
Жақсыларды жел қанаты тізе бер,
Жамандықты жел өтімен үзе гөр.
Жел аман бол, Жер бетінде айналып,
Көрінбейтін аққу болып жүзе бер.
Желге қарап, құшағымды жайғанмын,
Теңіз желі, құдіретіңе қайранмын.
Анамдай боп маңдайымды сипаған,
Құдіретті желден бүгін айналдым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мәңгілік ұмыт дедің, биіктен құлатқанын ба?

  • 0
  • 0

Мәңгілік ұмыт дедің, биіктен құлатқанын ба?
Жүрегім тұнық менің, шынымен жылатқаның ба?
Өзгені ұнатқаның ба?!
Басқаның бұлақтарында, әлдешуақтарында

Толық

Күйші

  • 0
  • 0

Күй болып толқып келем бе,
Сыймайтын күй бар өлеңге.
Секеннің көңіл толқыны,
Тартады теңіз тереңге.

Толық

Туған жерім үшін де...

  • 0
  • 0

Атымды Шөмішбай деп қойған екен,
Есімім, өзің жайлы ойға кетем.
Ойыммен Аралымды он айналып,
Сырымдай дарияны бойлап өтем.

Толық

Қарап көріңіз