Өлең, жыр, ақындар

Аппақ қырлар аспан берген несібе

  • 14.04.2022
  • 0
  • 0
  • 621
Аппақ қырлар аспан берген несібе,
Мезгілінен жауса дағы кешіге.
Жауды дейсін шежіредей шешіле,
Қыс айының ілескендей көшіне.
Дүниенің жақсысы бар, жаманы,
Көкжал-қасқыр қиялымен қабады.
Аппақ қардың астындағы жемдерді,
Тұлпар атты тұяғымен табады.
Жер үстінің жемі қайда кетті деп,
Қатқан қырды жылқылар жүр тепкілеп.
Олай-бұлай көкжалдар жүр шапқылап,
Өңменімнен ызғар аяз өтті деп.
Осы бір шақ күн шуағы шашылды,
Қасқыр-көкжал желіктері басылды.
Алдарынан азық құрғыр табылмай,
Сонда дағы дүниеге ашынды..
Ал, тұлпарлар қасырларға іңкәр ма,
Жүйрік тұяқ жерді тырпып шырқар ма?
Үйір-үйір жылқылар жүр жайылып,
Қасқырлардың ойы бірақ тұлпарда.
Алдан шығып туа берсін күнің-ай,
Бір-бірінсіз тұра алмастай бірің-ай.
Қапияда бірін-бірін аңдытып,
Бір-біріне іңкәр қылған дүние-ай.

20 наурыз 2014 жыл
Алматы-Астана сапары
«Бәйтерек» поезды



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бәйгелерде дес бермей

  • 0
  • 0

Бәйгелерде дес бермей,
Оза шауып, төске озған.
Бар қуатын ескермей,
Көкке қолын кеш созған.

Толық

Өз орны бар

  • 0
  • 0

Күннің осы жылылығы жерден бе?
Түнгі аспанның жұлдыздары сөнген бе?
Мұхиттарда жүзе алмайды қайықтар,
Кемелерің қайырлайды көлдерде.

Толық

Жерге тимей табаны

  • 0
  • 0

Жерге тимей табаны,
Құстай қанат қағады.
Поезд жүйткіп келеді,
Ойлар жүйткіп ағады.

Толық

Қарап көріңіз