Өлең, жыр, ақындар

Түс

  • 19.05.2022
  • 0
  • 0
  • 820
Жатырмын Дағыстанның аңғарында,
Кеудемде шықпаған сол жан барында.
Езеді қорғасын ой, жаным жара,
Амалым әлі менің дағдаруда.
Жатырмын жапа-жалғыз құмға батып,
Қоршайды айнала тау мұңға батып.
Күн оның күйдіреді қасқа басын,
Өртенем, түстер көріп мұнда жатып.
Түсіме кірді сонда туған жерім,
Дуылдап талай сауық құрған жерім.
Отырды мен туралы әңгімелеп,
Келіншек, қыз-қырқынды думанды елім.
Бірақ сол көңілді топ арасында,
Отырды қалың ойда дара тұлға.
Кім білсін, қандай өзен ағып жатты,
Елестің сеңгір-сеңгір арасында.
Ол-дағы Дағыстанды көрген болар
Өлікті жатқан таныс көмген болар.
Дақ салып жазылмастай жүрегіне,
Сумаңдап суық қанжар төнген болар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жаңбырдан соңғы кеш

  • 0
  • 0

Қараймын мен терезеге:
Кешкі шапақ сөніп жатыр,
Шатыр менен кенереге
Соңғы нұрын төгіп жатыр.

Толық

Үзінді

  • 0
  • 0

Кірпік ілмей өткіздім мен үш түнді,
дұға оқыдым хақ жолына тізерлеп
Аспан мен жер - храм, қорған — алтарім;
Қу сүйектер сол қорғанға көмілген

Толық

Қайыршы

  • 0
  • 0

Мінәжатхана алдында
Қайыршы тұрып сарнады.
Сорлыны дарқан зор-мұңға
Есіне ешкім алмады.

Толық

Қарап көріңіз