Өлең, жыр, ақындар

Түс

  • 19.05.2022
  • 0
  • 0
  • 851
Жатырмын Дағыстанның аңғарында,
Кеудемде шықпаған сол жан барында.
Езеді қорғасын ой, жаным жара,
Амалым әлі менің дағдаруда.
Жатырмын жапа-жалғыз құмға батып,
Қоршайды айнала тау мұңға батып.
Күн оның күйдіреді қасқа басын,
Өртенем, түстер көріп мұнда жатып.
Түсіме кірді сонда туған жерім,
Дуылдап талай сауық құрған жерім.
Отырды мен туралы әңгімелеп,
Келіншек, қыз-қырқынды думанды елім.
Бірақ сол көңілді топ арасында,
Отырды қалың ойда дара тұлға.
Кім білсін, қандай өзен ағып жатты,
Елестің сеңгір-сеңгір арасында.
Ол-дағы Дағыстанды көрген болар
Өлікті жатқан таныс көмген болар.
Дақ салып жазылмастай жүрегіне,
Сумаңдап суық қанжар төнген болар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

К...

  • 0
  • 0

Қауыштық қайта екеуміз,
Кетіппіз мүлде өзгеріп!
Қайырсыз жылдар - өшкен із.
Қадірін білмей көз көріп.

Толық

Оба

  • 0
  • 0

Сонау жылы қара жердің беті қан,
адам біткен ажал-селде жүргенде
достығынан айнымапты екі жан –
шын сезімді өлім - жау да үзген бе.

Толық

Сыңғырлаған ерке үніңді

  • 0
  • 0

Сыңғырлаған ерке үніңді
Естісем бір болғаны,
Тыпыршиды бұл жүрегім
Сорлы құстай тордағы.

Толық

Қарап көріңіз