Өлең, жыр, ақындар

Қара дауыл

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 671
Жеткенде қара дауыл азынаған
Шошыды үрейлі күй сазына жан.
Суық жел - мың найзалы, бет күйдірер,
Тәңірге болды қандай жазығы адам?
Бар әлем үш күн, үш түн астан-кестен,
Пенденің жайы нешік бастан кешкен?
Жандыны, жансызды да үрей басқан,
Тек қана қос жартас тұр "саспан дескен".
Қазылып өлі, тірі тамырлары,
(Тапсырған табиғатқа тағын бәрі).
Бәйтерек байғұс жандай жалбаңдайды,
Білмеймін — қағынғаны, табынғаны.
Жаратқан — ез ғаламын жалмағандай,
Бір белгі тіршіліктен қалмағандай.
Аң қайда, құсы, жаны, құмырсқасы —
Сыяды бұл құбылыс заңға қандай?
Жеткенде өкініш зар сазы маған —
Дегендей "кеттің неғып азып адам?".
Тазалап қоқысынан жатыр ма екен?
Кетер деп иістеніп тағы заман.
Ойланбай сезімді жан көз ілген бе?
Апырым-ай, көпте неге, сезім кенде?
Басылды қара дауыл ақырында,
Ақ нұр боп, Тәңір жасы төгілгенде.
Тазарып қалар ма екен жан сарайың,
Күйзеліп анда-санда егіл пенде.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Секілдімін бақытты

  • 0
  • 0

Секілдімін бақытты — бәрі де бар,
(Қол қысқа боп біреулер бәріне зар).
Байлық та бар, бақ та бар, атақ, даңқ,
"Арман жоқ дер" ілінген біріне азар.

Толық

Қорқам ба текке

  • 0
  • 0

Қате айтсам сына,
Мойында күнә.
Көбейіп кетті
Бұл күнде міне —

Толық

Сырласу

  • 0
  • 0

Тұрпайылау болғанмен түрім менің
Түсінсейші, жан досым, жаным нәзік.
Сенің маған наз айтар бар ма жөнің,
Айтқызбай-ақ жүрекпен тұрам сезіп.

Толық

Қарап көріңіз