Киіз үй
Дүйсенбекке
Орман да емес мекенiң.
Аңғар да емес мекенiң.
Жарлар да емес мекенiң.
Кеңiстiк — сенiң, мекенiң.
Кеңiстiк — сенiң мекенiң.
Үдере көшкен жерiнен
қантөгiс, қатал шақтарда,
мiнезiң сенiң әлi де
ежелгi қыпшақ,
сақтардай.
Арқайын жатқан кезiң жоқ,
тұрасың, әмән,
күтiнiп,
кез келген сәтке әзiр боп
буынып киiз күпiнi.
Бiр жола қоршап қамалмен
қояр ек сенi шарлатпай.
Бiр уыс денең, амал не,
сыймайды аула, шарбаққа.
Сiрә да сәнiң бола ма, —
өлгенiң онда мың жасап! —
шықпасаң жапан далаға
көкжиек қоршап тұрмаса.
Елемей күздiң ызғарын
жатпайсың, iздеп тасаны.
Сел сiлкiсе сызданып,
жел жұлқыса қасарып
тұрасың жапан далада
қалмастан ойпаң, қойнауда, –
шөлдердi кезiп аралап
қонасың жасыл жайлауға!..
Кей кезде ойға батасың,
Құбылып төрт жақ құбылаң,
сағынып жырды жатасың
шомылып Айдың нұрына.
- Саиф Сараи
- Махмұд Қашқари
- Ахмет Байтұрсынұлы
- Әлихан Бөкейханов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі