Өлең, жыр, ақындар

Киіз үй

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 872
Дүйсенбекке

Орман да емес мекенiң.
Аңғар да емес мекенiң.
Жарлар да емес мекенiң.
Кеңiстiк — сенiң, мекенiң.
Кеңiстiк — сенiң мекенiң.
Үдере көшкен жерiнен
қантөгiс, қатал шақтарда,
мiнезiң сенiң әлi де
ежелгi қыпшақ,
сақтардай.
Арқайын жатқан кезiң жоқ,
тұрасың, әмән,
күтiнiп,
кез келген сәтке әзiр боп
буынып киiз күпiнi.
Бiр жола қоршап қамалмен
қояр ек сенi шарлатпай.
Бiр уыс денең, амал не,
сыймайды аула, шарбаққа.
Сiрә да сәнiң бола ма, —
өлгенiң онда мың жасап! —
шықпасаң жапан далаға
көкжиек қоршап тұрмаса.
Елемей күздiң ызғарын
жатпайсың, iздеп тасаны.
Сел сiлкiсе сызданып,
жел жұлқыса қасарып
тұрасың жапан далада
қалмастан ойпаң, қойнауда, –
шөлдердi кезiп аралап
қонасың жасыл жайлауға!..
Кей кезде ойға батасың,
Құбылып төрт жақ құбылаң,
сағынып жырды жатасың
шомылып Айдың нұрына.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жиіркенішті

  • 0
  • 0

Ақыл айтатын
Ақсақалдарының
Милары
Шалап боп кеткен;

Толық

Бұлт жылады

  • 0
  • 0

Бұлт жылады.
Бауырын қара тасқа талқандап ап,
Қағып ап тамшыларды толғанды алап.
Кең дала айқыш-ұйқыш жолдарымен,

Толық

Қабаған ит

  • 0
  • 0

Жуындымды,
аяқты жалаған ит,
болдың бүгiн, мiнеки,
қабаған ит!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар