Өлең, жыр, ақындар

Өлең жазылмаған сәтте

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 689
Қағаз құрғақ
Бiр керемет қамалға
беттей алмай тұрған бейне адамдай
ойға батам,
ой да бiрақ құп-құрғақ.
Қару етiп алам қалам қолыма
сөз қауқары болмаған соң, амал не,
құрғап қалған қалам да!
Жұлып тастап үнсiздiктiң тiрегiн,
деп ойлап ем:
бiлегiмдi түремiн.
Селт етпедi, амалым не, бұған да
тулап шыға келетiн
тентек менiң жүрегiм.
Қамшылаймын өзiмдi
iсiм көп деп бiтпеген,
бұрмақ болам ойларымды өлеңнiң
бұрылыстарына күтпеген.
Ал санамда дәп қазiр
картадағы шөл-шөлейттiң орнындай
жалқын бояу,
ұсақ қара нүктелер.
Мүлде ендi ойсыздықтан жалықтым,
жалықтым мен, жабықтым...
Құрғап қалған,
шөлдеп қалған өлеңсiз
менiң жұмыс бөлмемде
сiлкiп ұрып нервiмнiң жiптерiн
сағаттардан
құп-құрғақ
секундтар тамып тұр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сұрапыл жел

  • 0
  • 0

Менiң жанымның
Ойран-ботқасын шығарып –
Сұрапыл! –
Жел соқты.

Толық

Көрер мұны жан болса егер аңғарар

  • 0
  • 0

Көрер мұны жан болса егер аңғарар.
Аңғарар да өз-өзiнен таң қалар.
Көбейiп-ақ кетiптi ғой, апыр-ай,
Алматыда сауысқан мен қарғалар.

Толық

Кетем алыс, қоршап менi жан-жақтан

  • 0
  • 0

Кетем алыс, қоршап менi жан-жақтан
басса келiп назалы мұң салмақтар.
Кетем алыс
найзағайлар сiлкiнiп

Толық

Қарап көріңіз