Өлең, жыр, ақындар

Обсерваторияда

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 408
Қара жердi дедi ме әлде кең етем,
тұрған орны биiк екен, өр екен,
Жұлдыз күлiп,
жұлдыз сөйлеп жататын
аспан мұнда қол созым-ақ жер екен.
Сиқырлықтан кетердеймiн күйреп бiр!
Шоршып ойнап жанарымды түйреп бiр –
жұдырықтай,
жұдырықтай жұлдыздар
тап алдымда асыр салып билеп тұр.
Оларға ендi түрткен аспан түнегiн,
созсам егер жетердей-ақ бiлегiм, –
алайын ба темекiмдi тұтатып
үзейiн де шоқ жұлдыздың бiреуiн...
Келер басқа сансыз қиял не түрлi
төсесең-ақ телескопка бетiңдi,
үн шығармай ағып жатқан жұлдыздар,
дәл жаныма түсiп жатқан секiлдi.
Күнә мұнда пенделiктi ойлауың!
Қарашы, сен,
түнгi аспанның қайнауын!
Дәл осы сәт
табанымда – қара жер,
тап алдымда – жұлдыздардың жайлауы.
Алайын деп қуат құйып күшiме,
алайын деп жарық құйып i сiме,
бiр-ақ аттап кiрейiн бе аспанға,
кетейiн бе жұлдыздардың iшiне!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бодан заманы

  • 0
  • 0

Иен далада
Ұшқан құстай
Азат едiм.
Көлге шомылып,

Толық

Өмiрге сен не сыйладың?

  • 0
  • 0

Өмiрге сен не сыйладың?
не бердiң?
Биiктiгi қандай шыққан төбеңнiң?
Не күтедi сенен ендi келер күн?

Толық

Ұясынан құлаған балапан туралы жыр

  • 0
  • 0

Немерем Дат екеуміз
Көшеде келе жаттық…
Бір кезде
Алдымыздан

Толық

Қарап көріңіз