Обсерваторияда

Қара жердi дедi ме әлде кең етем,
тұрған орны биiк екен, өр екен,
Жұлдыз күлiп,
жұлдыз сөйлеп жататын
аспан мұнда қол созым-ақ жер екен.
Сиқырлықтан кетердеймiн күйреп бiр!
Шоршып ойнап жанарымды түйреп бiр –
жұдырықтай,
жұдырықтай жұлдыздар
тап алдымда асыр салып билеп тұр.
Оларға ендi түрткен аспан түнегiн,
созсам егер жетердей-ақ бiлегiм, –
алайын ба темекiмдi тұтатып
үзейiн де шоқ жұлдыздың бiреуiн...
Келер басқа сансыз қиял не түрлi
төсесең-ақ телескопка бетiңдi,
үн шығармай ағып жатқан жұлдыздар,
дәл жаныма түсiп жатқан секiлдi.
Күнә мұнда пенделiктi ойлауың!
Қарашы, сен,
түнгi аспанның қайнауын!
Дәл осы сәт
табанымда – қара жер,
тап алдымда – жұлдыздардың жайлауы.
Алайын деп қуат құйып күшiме,
алайын деп жарық құйып i сiме,
бiр-ақ аттап кiрейiн бе аспанға,
кетейiн бе жұлдыздардың iшiне!

---