Өлең, жыр, ақындар

Шарасыздық

  • 08.06.2022
  • 0
  • 0
  • 664
Тауқыметте жүрсеңдағы сен мейлi
маңдайыңа жазғаны осы көн дейдi.
Көре тұра көрмеген боп сонан соң
дүниенi кең дейдi ғой, кең дейдi.
Кең дейдi ғой! – түсiнбедiм осыңды.
Түсiне алмай жан-жүрегiм тосылды.
Солға жүрсем –
сорға батып белшеден,
оңға жүрсем –
тауға соқтым басымды.
Алдыменен дүниенi кешiп көр,
Жанып тұрып сонан кейiн өшiп көр...
Қағынады –
атса менi бiреулер,
тарылады –
мен кiретiн есiктер.
Қаншама рет шағылдым мен, шаршадым.
Қаншама рет қирадым мен, қаусадым.
Аяқ бассам –
шеге кiрдi табанға,
қолды созсам –
отқа күйдi саусағым.
Сөздер айтам қауқары жоқ бiр-жары,
қалған-сынды тұла бойдың құр жаны.
Отқа оранып жүрегiмнiң бiр жағы,
мұз боп қатты,
ал екiншi бiр жағы.
Кең деген сөз мен үшiн бiр қиялдай.
Жүремiн тек ой, есiмдi жия алмай...
дүниенi кең дейдi жұрт,
мен болсам
аласұрам дүниеге сия алмай!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түнгі өлі көл жағасында

  • 0
  • 0

Таусылады бiр шыдам!
мына көлдiң, –
қарашы! –
Қорғасындай жаншыған

Толық

Ызалы топ

  • 0
  • 0

Ызалы топ көрдiм.
Тiстерi –
Тас шайнағандай! –
Шықыр-шықыр етедi.

Толық

Шағын алқапта

  • 0
  • 0

Саздарына үндердiң
Құлақ түр де,
Қара бiр:
Ерiнiнен гүлдердiң

Толық

Қарап көріңіз