Өлең, жыр, ақындар

Өртеніп жатқан ағаш

  • 08.06.2022
  • 0
  • 0
  • 281
Сұмдыққа мынау бастаған
қалайша жаның жылымас, –
найзағай түсiп аспаннан
өртенiп жатты бiр ағаш.
Айырылып жатты қақырап,
бойдағы тiрлiк, қуаттар, –
пышырлап жанды жапырақ,
шатырлап сынды бұтақтар.
Бұрқанып жұмбақ күй ақты
жел тұрды сонсоң азынап, –
қып-қызыл сөздер сияқты
қып-қызыл шоқтар шашырап.
Сол өрттен мен де шоқ алып
сезiмге түстiм аралас.
Қып-қызыл отқа оранып
өртенiп жатты сол ағаш.
Қозады тұтас арқамыз,
тұла бой түгел дүбiлiс, –
не деген –
сұмдық арпалыс,
не деген –
сұмдық құбылыс.
Суретке мынау тұншығып,
бiр ысып,
суыр денем бұл.
Өртенiп жатыр тiршiлiк,
өртенiп жатыр өлең-жыр.
Өртенiп жатты сол ағаш
шатырлап сынып, –
апырым-ай! –
тiрлiгi тартыс,
жағалас
өртенiп жатқан ақындай!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айт, емiн!

  • 0
  • 0

Жан-жүрегiмдi күйдiрiп,
Намысыма тисе –
Бiлемiн! –
Өлiспей берiспеймiн.

Толық

Маңғыстау желін сағынғанда

  • 0
  • 0

Қараса көз талатын
сар даланың белдерi-ай.
Сол белдерден соғатын
Маңғыстауымның желдерi-ай!

Толық

Сұрапыл жел

  • 0
  • 0

Менiң жанымның
Ойран-ботқасын шығарып –
Сұрапыл! –
Жел соқты.

Толық

Қарап көріңіз