Өлең, жыр, ақындар

Өрт

  • 09.06.2022
  • 0
  • 0
  • 659
Аяуы жоқ адамдардың тiлiнен
кейде өртенем күнiмен де,
түнiмен.
Күйдiредi,
шыжғырады жүректi
өз жанымнан өзiм сонда түңiлем.
Бойдағы бар тiршiлiктi жұлқылап
жаным тұрар,
жаным тұрар шырқырап.
Алай-дүлей жатыр менiң iшiмде
өрттiң қызыл құйындары бұрқырап.
Тiрлiгiмдi –
түндiгiмдi қысады,
жүректi орап өрттiң қызыл құшағы.
Өсiмдiк боп өсiп-өнген жанымда
сөздер бiткен шоққа айналып ұшады.
Отқа оранар –
менiң шаттық – тойларым.
Отқа оранар –
менiң қайсар айбарым...
Отқа оранар –
лапылдаған, құдай-ай,
қалың ну боп тұнжыраған ойларым.
Шыжғырылып бара жатыр тiрлiгiм.
Сыпырылып бара жатыр түндiгiм.
Жанталасып жатар өрттiң iшiнде
арман, үмiт құтқара алмай бiр-бiрiн.
Отқа оранар –
бақыт құсым тордағы.
Отқа оранар –
бар байлығым қолдағы.
Отқа оранар –
бұтағындай ағаштың
айбақ-сайбақ өлеңдердiң жолдары.
Отқа қақтап сол бiр асқақ сезiмдi
тауысады сабыр менен төзiмдi.
Жанталасып,
аласұрам сол кезде
құтқара алмай өз өртiмнен өзiмдi.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бабай түкті шашты Әзиз

  • 0
  • 0

Алдымен –
Тылсым бiр! –
Күмбiрлер мен күңгiрлер шықты.
Сонан кейiн

Толық

Бір ауыл оқиғасы

  • 0
  • 0

Мұны еске алам, мұны еске алам күйiнiп,
жүрегiм мен көзiме қан құйылып;
балаларды қырқыстырып қоятын
бiр ауылдың үлкендерi жиылып.

Толық

Мың тоғыз жүз отыз екі

  • 0
  • 0

Дүниеден, тiршiлiктен түңiлген
аштық әбден дiңкелеткен, бүгiлген –
көрем ылғи, көрем ылғи, көремiн
сол бiр сұмдық қасiреттiң жылын мен.

Толық

Қарап көріңіз