Өлең, жыр, ақындар

Өрт

  • 09.06.2022
  • 0
  • 0
  • 654
Аяуы жоқ адамдардың тiлiнен
кейде өртенем күнiмен де,
түнiмен.
Күйдiредi,
шыжғырады жүректi
өз жанымнан өзiм сонда түңiлем.
Бойдағы бар тiршiлiктi жұлқылап
жаным тұрар,
жаным тұрар шырқырап.
Алай-дүлей жатыр менiң iшiмде
өрттiң қызыл құйындары бұрқырап.
Тiрлiгiмдi –
түндiгiмдi қысады,
жүректi орап өрттiң қызыл құшағы.
Өсiмдiк боп өсiп-өнген жанымда
сөздер бiткен шоққа айналып ұшады.
Отқа оранар –
менiң шаттық – тойларым.
Отқа оранар –
менiң қайсар айбарым...
Отқа оранар –
лапылдаған, құдай-ай,
қалың ну боп тұнжыраған ойларым.
Шыжғырылып бара жатыр тiрлiгiм.
Сыпырылып бара жатыр түндiгiм.
Жанталасып жатар өрттiң iшiнде
арман, үмiт құтқара алмай бiр-бiрiн.
Отқа оранар –
бақыт құсым тордағы.
Отқа оранар –
бар байлығым қолдағы.
Отқа оранар –
бұтағындай ағаштың
айбақ-сайбақ өлеңдердiң жолдары.
Отқа қақтап сол бiр асқақ сезiмдi
тауысады сабыр менен төзiмдi.
Жанталасып,
аласұрам сол кезде
құтқара алмай өз өртiмнен өзiмдi.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түнгі өлі көл жағасында

  • 0
  • 0

Таусылады бiр шыдам!
мына көлдiң, –
қарашы! –
Қорғасындай жаншыған

Толық

Депрессия

  • 0
  • 0

Бiлiп өмiр жалғанын
өз-өзiнен ашынып, –
Үмiт пенен арманым
Өлiп жатты асылып.

Толық

Шетелдік алпауыт

  • 0
  • 0

Несiн жасырамыз!
Түңiлiп тұрмыз.
Сонда да алдында
Желдi күнгi ағаштай иiлiп,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар