Өлең, жыр, ақындар

Көше мүйісіндегі жалғыз ағаш

  • 12.06.2022
  • 0
  • 0
  • 372
Дау-дамайдан адастым
Өзiмше ой кешемiн, –
Дегендей-ақ ағаш тұр
Мүйiсiнде көшенiң.
Жаңбыр құйып,
Ышқынып.
Боран оны сiлкедi;
Жел сұғанақ ысқырып
Тұла бойын тiнтедi.
Жоқшылықты қабыл ап
Еңкiш тартып қайысқан, –
Жапырағы қобырап,
Бұтақтары майысқан.
Абыр-сабыр жол бойы.
Көрiнiс бұл күндегi...
Жұлым-жұлым өн бойы,
Жырым-жырым дiңгегi.
Тұрған ағаш бүгiлiп,
Маған туыс, жақындай, –
Тiршiлiктен түңiлiп
Iшiп кеткен ақындай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қуанғанда

  • 0
  • 0

Төбем –
Қуанғанда! – көкке жеттi.
Тамырым –
Қуанғанда! –

Толық

Обсерваторияда

  • 0
  • 0

Қара жердi дедi ме әлде кең етем,
тұрған орны биiк екен, өр екен,
Жұлдыз күлiп,
жұлдыз сөйлеп жататын

Толық

Сағаттар

  • 0
  • 0

Қойсам да мейлi бөлшектеп,
минуттар менен секундқа,
бiр күнгi жүрер жолымды, –
қол сағат менi сол сәтте

Толық

Қарап көріңіз