Өлең, жыр, ақындар

Кеше мен бүгін

  • 14.06.2022
  • 0
  • 0
  • 710
Менiң кеше –
Аяғыма! –
Қара тас байлап қойды.
Алшаңдап
Жүре алмадым.
Төбеге шығып
Туымды тiге алмадым.
Менiң кеше –
Аузымды! –
Буып қойды.
Айтарымды айтқызбай
Таспамен тiгiп қойды.
Менiң кеше –
Көзiмдi таңып қойды.
Көрсең –
Көзiңдi жоямын деп
Қасыма табыт қойды.
Менiң кеше –
Қолдарым бұғаулы болды.
Бұлқынсам –
Сұраулы болды.
Соның бәрiн көрдiм.
Соның бәрiне көндiм.
Бүгiн –
Тас алынды.
Бұғау шабылды.
Таспа кесiлдi.
Ауыз шешiлдi.
Бiрақ
Аяғымыз
Бағымызға қарай емес,
Сорымызға қарай
Бастайтыны несi?
Аузымыз
Жақсылықты айтпай
Бәле-жаланы айтып
Қақсайтыны несi?
Көзiмiз –
Өзгенi емес! –
Өзiмiздi аңдып,
Бағып тұрғаны қалай?
Қолымыз
Құшақтаудың орнына
Өзiмiздi жағадан
Алып тұрғаны қалай!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұлықбек Есдәулет

  • 0
  • 0

Ұлықбек!
Өлеңдегi серiгiмсiң!
Қып-қызыл
Сөздердiң шоғын үрлеп

Толық

Іріткі

  • 0
  • 0

Жаза алмаймын ешқашан бүлiктi жыр.
Жаза алмаймын ешқашан қылықты жыр...
Жамбасына алам деп жаулар менен
Iштен шалып күн-түнi iрiткi жүр.

Толық

Обалы кімге?

  • 0
  • 0

Алма ағаштарымды
Көгертпей, көктей солдырып
Қырқып жатыр.
Құртып жатыр.

Толық

Қарап көріңіз