Өлең, жыр, ақындар

Алаяқ

  • 17.06.2022
  • 0
  • 0
  • 988
Мұңайып сөйлесең –
Өмiрден тәшпiш көрiп! –
Жүрегiңнен
Қан сорғалап тұрғандай.
Тыңайып сөйлесең –
Тiлiңнен –
Бал сорғалап тұрғандай.
Кiмдi болса да
Алдап аласың.
Арбап аласың.
Жең ұшымен жалғасып
Жалдап аласың.
Күл астындағы судай
Бiлдiрмей бүлдiретiн
Бұзықсың.
Май табанында –
Жасырынып жатқан –
Алмас тырнағы бар
Мысықсың.
Iшiңде! –
Үйдей үлкен
Бәле жатыр.
Сол бәленi мекендеген
Iрiң iшетiн құрт пенен
Қан сорғыш
Кене жатыр.
Кездескен жанға –
Жалтылдап,
Құбылып ойнаған
Қылықтысың.
Бiрақ та
Ұйығанды iрiтетiн
Iрiткiсiң.
Екi адамды жау қылсаң –
Бiлдiрмей мәз болып –
Күпсiп тұрасың.
Қашан көрсем де
Iшiңде – сөнбейтiн! –
Шала жатқандай
Бықсып тұрасың.
Мен сенiмен –
Жан берiп,
Жан алысардай
Жағаластым.
Жеңе алмадым!
Өйткенi сен
Iбiлiспен кiндiктес,
Албастымен аталассың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шер мен жел

  • 0
  • 0

Әзiр жазуға болмайтын
Бiр жырым бар едi, –
Кеудемнiң түбiне тығып
Сабырымды тас етiп

Толық

Зауал

  • 0
  • 0

Отырды қарт аула iшiнде,
көктемде.
Мойынсұнған уақыт деген өктемге.
Отырды қарт таяғына сүйенiп,

Толық

Жерлес теректерге

  • 0
  • 0

Сарғайған түздi сан жылдап
ораған жасыл желекке,
желпiнiп шықтың алдымнан,
балауса жерлес теректер.

Толық

Қарап көріңіз