Өлең, жыр, ақындар

Алматы

  • 17.06.2022
  • 0
  • 0
  • 696
Ұлы қалам!
Басыңнан не өтпедi?!
Не көрмедiң?!
Өлмедiң!
Қаншама қараң қалдың...
Көрер жарығың бар екен
Аман қалдың.
Жер сiлкiнiп
Желдi күнгi
Құстың ұясындай
Шаңырағыңды шайқап кеттi.
Ағаштарыңды қопарып,
Үйлерiңдi жапырып.
Жермен-жексен қып
Жайпап кеттi.
Қаншама отқа өртенiп
Қаралы болдың.
Опасыз оқтар тиiп
Жаралы болдың.
Атан жiлiгiң сынып
Омақасып
Құлап жатқан
Кездерiң болды.
Бүкiл елiңдi еңiретiп
Ебiл-дебiл боп
Жылап жатқан
Кездерiң болды.
Әлi де өсек-жаладан
Өртенiп жатасың.
Қиянат-сұмдықтан
Жиырылып
Жиiркенiп жатасың.
Улы сөздер шаққанда
Алып денеңмен –
Шыдай алмастан! –
Аунап тұрасың.
Суық көздер баққанда –
Балапандай бүрiсiп! –
Алатаудың аңғарына тығылып
Жаурап тұрасың.
Көшелерiңде
Ұрпағымның төккен қанын –
Күректермен! –
Қырып кетiре алмады.
Борасындар сыпырып,
Нөсер-жаңбырлар
Айлап, апталап жауып
Жуып кетiре алмады...
Бойыңды тiктедiң.
Еңсеңдi көтердiң.
Ендi сенiң
Алып үйлерiңдi
Алып омартадай көрiп
Аюлар таптап кетпесiн.
Алатауыңды
Құмырсқаның илеуiндей көрiп
Құмырсқалар қаптап кетпесiн.
Абай бол!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көрер мұны жан болса егер аңғарар

  • 0
  • 0

Көрер мұны жан болса егер аңғарар.
Аңғарар да өз-өзiнен таң қалар.
Көбейiп-ақ кетiптi ғой, апыр-ай,
Алматыда сауысқан мен қарғалар.

Толық

Көңiлiне көлеңке мұң түсiрме!

  • 0
  • 0

Көңiлiне көлеңке мұң түсiрме!
Өзiң мұны түсiн мейлi, түсiнбе:
екеумiздiң жүргенiмiз жарасып –
бiздер түгiл –

Толық

Антитеза

  • 0
  • 0

Зiлзала күн туып ерте заманда
бiр уыс боп тұрған қалам, далам да.
Жаулар төнген жан-жағынан жалаңдап,
белiңдi үзiп,

Толық

Қарап көріңіз