Менмен

Мен, мен деген дауысы
Дүниенi жаңғыртып
Алып барады.
Миымды – жаңғақтай! –
Шағып барады.
Апыр-ай, қайтсем екен?!
Зәмзәм суын
Алтын көзеге
Құйып әкелсем бе екен?!
Асыл тастарды
Алтын табаққа салып
Үйiп әкелсем бе екен?!
Одан басқа – ешкiм! –
Кiтап жазбағандай
Шалқайып тұр ғой.
Бiр тұтам безi
Iсiп кеткендей
Талтайып тұр ғой...
Есiмiн –
Риза болсын деп! –
Алатаудың алып үстiне
Жарқыратып
Жазып қойсам ба екен?!
Құмырсқадай боп
Қалай жүрем
Бiр күнi басып кетер –
Қасынан! –
Қашық қонсам ба екен?!
Бәрiбiр
Тым алыс кете алмаспын
(Құмырсқамын ғой).
Бәрiбiр
Риза ете алмаспын.
(Тырысқаным ғой).
Осы кiсi –
Не айтса да! –
Көнемiз ғой.
Өйткенi бұл кiсi –
Қара жердi! –
Мүйiзiмен ұстап тұрған
Көк өгiз ғой!
Байқайық.

---