Өлең, жыр, ақындар

Обалы кімге?

  • 20.06.2022
  • 0
  • 0
  • 498
Алма ағаштарымды
Көгертпей, көктей солдырып
Қырқып жатыр.
Құртып жатыр.
Жасыл бағымды
Жүндей жалмап –
Жер жетпегендей! –
Осы жерге
Үйлер салмақ.
Адамдар-ау,
Обал ғой.
Бұл да бiр
Талау мен тонау ғой.
Түбiн
Тамырымен қосып
Қопарып тастадыңдар.
Өз қолдырыңмен өлтiрiп
Айдалаға –
Апарып тастадыңдар.
Ағаштар да
Балаларың мен
Балапандарың емес пе?!
Саусақтарымен
Құт көтерiп тұрған
Алақандарың емес пе?!
Өскендерiңдi
Неге өшiресiңдер?!
Өздерiңе өздерiң
Неше өшiгесiңдер?!
Айтып, айтып
Жанымды шүберекке түйiп
Сығымдап тұрмын.
Ұясын – жыланнан қорғаған! –
Бозторғайдай
Шырылдап тұрмын.
Бiрақ естiмейсiңдер! –
Тас кереңсiңдер!
Жерiнiң қанын сорған
Аш кенесiңдер.
...Бәрiбiр тыңдамай
Алма ағаштарымды
Тамырымен қопарып
Жұлып жатыр.
Көгертпей,
Көктей солдырып
Қырып жатыр.
Обалы кiмге?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көк түрік қағанына қарт абыздың айтқаны

  • 0
  • 0

Уа, Аспанның суына,
Тәңiрiнiң нұрына
Шомылып отырған
Ұлы Қағаным,

Толық

Кейде жылап жала, мұңға батам мен

  • 0
  • 0

Кейде жылап жала, мұңға батам мен.
Ондай кезде сырласам деп жапанмен
бүкiл болмыс бiтiмiммен осынау
табиғатқа сiңiп бара жатам мен.

Толық

Ирониялық өлең

  • 0
  • 0

Бүгiнде жас, кәрiмiз, –
(айтар оны кез келдi) –
отырып ап бәрiмiз
семiртемiз сөздердi.

Толық

Қарап көріңіз