Күмәннің шыбыны

Жаным
Ашу мен ызаға
Қыжылға толып кеттi, –
Миымның iшiне
Күмәннiң шыбыны кiрiп
Басым
Ызыңға толып кеттi.
Сол бiр шыбын
Қураған қамыстай
Ызыңдайды да тұрады.
Тесiктен кiрген желдей
Ызылдайды да тұрады.
Не деген жауыз шыбын?!
Төзiмнен
Неге қыңбайды?!
Ойларым қайда кеткен?
Торларын неге құрмайды?
Қағып ап
Қамап тастамай ма?!
Сiлекей жiптерiмен
Орап тастамай ма?!
Құдай-ау,
Жүйкенi жеп жатқан
Мынау ызыңнан
Жарылып кетердеймiн.
Жын қағып
Қағынып кетердеймiн.
Басымды
Тасқа соқсам ба екен?
Соққанда – бас емес! –
Тас жарылса қайтем?!
Бұл ызыңнан
Жетер жерiме
Жетпей құтылмаспын –
Бұл дүниеден
Өтпей құтылмаспын.
Ызың-ызың.
Ызың-ызың...

---