Өлең, жыр, ақындар

Өлеңші

Өлең жазу соғып жүр маған қиынға,
Жүріп жатыр дағдарыс менің миымда.
Сақтасын Құдай шегіртке ақын болудан,
Сөздері тіпті татымайтын бақыр тиынға.

Өлең жазу тимейді маған оңайға,
Музаңды ішкі күтуден басқа жоқ айла.
Қарапайым ғана он алты жол өлеңді,
Жазудың өзі созылады кейде бір айға.

Өлең жазу азаптың нағыз азабы,
Жаныңды қинап, алады біраз мазаңды.
Сөзіңді әрбір ойланып жазған абзал,
Әйтпесе түбі аларсың оңбай жазаңды.

Алдымен керек ақынға толық ар-сана,
Жырлары оның жұбаныш сыйлап баршаға.
Өзімді мен теңемеймін нағыз ақынға,
Себебі менің сөзімде қате қаншама?!

Ойыңды кейде түсінбей өңшең надан қырт,
Жасауы мүмкін аяқ асты саған жамандық.
Ақын болу ол – бәйгеге тігу басыңды,
Ақын болу деген аса қауіпті мамандық!

Қазірден бастап сабырлық суын қасықта,
Болады жаулар көңіліңді сенің жасытпа.
Ақын болу деген қатерге тігу жаныңды,
Сондықтан досым ақын болуға сен асықпа!

Есбол БОЗАН
24.06.2022



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктемгі ой

  • 0
  • 0

Ұмытылсын жадымнан өткен қайғы,
Сөз қозғаймын бүгін мен көктем жайлы.
Көктемде бар тіршілік құлпырады,
Көкке қарай жүрегім ұмтылады.

Толық

Айыптымын

  • 0
  • 0

Айыбымның ешбірін ұмытпадым,
Соны ойлап отырмын құрып халім.
Жүрмегесін мән-жайдың ұғып мәнін,
Лайладым талай көңіл тұнықтарын.

Толық

Не жазамын?

  • 0
  • 0

Не жазамын,
Не жазамын,
Не жазамын?
Жазудың тартып келем мен азабын.

Толық

Қарап көріңіз