Өлең, жыр, ақындар

Айыптымын

Айыбымның ешбірін ұмытпадым,
Соны ойлап отырмын құрып халім.
Жүрмегесін мән-жайдың ұғып мәнін,
Лайладым талай көңіл тұнықтарын.

Мінезіне зәрумін байыптының,
Адалдықпен өз рухын байытты кім?
Даттасаңда мен оған лайықтымын,
Алдарыңда білемін – айыптымын!

Шығарда қатты жаптым есігіңді,
Бірақ мұны жүрегім кеш ұғынды.
Титтей саған тигізсем кесірімді,
Мен алдыңда сұраймын кешірімді.

Жауап қашан табамын сұраққа сан,
Бір жерге қанат жайып тұрақтасам.
Кінәлімін, қоғамнан жырақтасам,
Жылағанда мен сені жұбатпасам.

Суып қалған жүректі жылытпадым,
Жинамай сынған көңіл сынықтарын.
Айыбымның ешбірін ұмытпадым,
Торға апарып өзімді құрықтадым.

Айыпты боп қалай өмір сүрермін,
Өзгелерді ренжітетін кім едім?
Бір сөзіме бұзылса егер реңің,
Оғанда мен айыптымын, білемін!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктемгі ой

  • 0
  • 0

Ұмытылсын жадымнан өткен қайғы,
Сөз қозғаймын бүгін мен көктем жайлы.
Көктемде бар тіршілік құлпырады,
Көкке қарай жүрегім ұмтылады.

Толық

Нәпсі Әр-Рухи

  • 0
  • 0

Берік болып рух деген аманатқа,
Бөленейік бақытқа ана жақта.
Өлім деген теңізге жұтылғасын,
Отбасың қалады жаға жақта.

Толық

Алғашқы рет, соңғы рет

  • 0
  • 0

Мен сені көрген сәтте алғашқы,
Сен үшін төккен едім әр жасты.
Ал қазір өмірімнен мән қашты,
Көңілімді қар басты.

Толық

Қарап көріңіз