Өлең, жыр, ақындар

Сансырау

  • 29.06.2022
  • 0
  • 0
  • 497
Бір күні мен
Өмірден безініп
Өзімді өзім
Жерледім.
Бұл өмірді көрдің ғой
Енді сен о дүниені көр дедім.
О, тоба,
Өзімді өзім
Жерлеп тұрып,
Бүршіктеп
Жапырақ жардым...
Сонан соң өзіме--
Топырақ салдым!
Сансырағаным- ай!..—
Мені қоршап тұр
Сан сұрақ бүгін;
Мен қазір
Мына өмірде
Бірде
Жоқ сияқтымын,
Бірде
Бар сияқтымын..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қаскөйге

  • 0
  • 0

Сен — лаңсың!
Бірақ бәрі- бір
Қанша жұлқынсаң да
Тісіңмен тістеп

Толық

Алаң көңіл

  • 0
  • 0

Заманның лебі
Суып барады.
Құдай-ау,
Қашан ол

Толық

Киіз үй

  • 0
  • 0

Орман да емес мекенiң.
Аңғар да емес мекенiң.
Жарлар да емес мекенiң.
Кеңiстiк — сенiң, мекенiң.

Толық

Қарап көріңіз