Өлең, жыр, ақындар

Сансырау

  • 29.06.2022
  • 0
  • 0
  • 430
Бір күні мен
Өмірден безініп
Өзімді өзім
Жерледім.
Бұл өмірді көрдің ғой
Енді сен о дүниені көр дедім.
О, тоба,
Өзімді өзім
Жерлеп тұрып,
Бүршіктеп
Жапырақ жардым...
Сонан соң өзіме--
Топырақ салдым!
Сансырағаным- ай!..—
Мені қоршап тұр
Сан сұрақ бүгін;
Мен қазір
Мына өмірде
Бірде
Жоқ сияқтымын,
Бірде
Бар сияқтымын..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бір ақынға

  • 0
  • 0

Неткен оның тап-тар едi ұғымы.
Жоқ сөзiнiң сөлi менен шырыны.
Селтең-селтең,
селтең-селтең етумен

Толық

Жалғыз ағаш

  • 0
  • 0

Апыр-ау,
Неткен қуат,
Неткен қайрат бұл!
Діңгегі отау үйдей,

Толық

Зейнолла Қабдолов

  • 0
  • 0

Ұқсамайтын бiр күнiне бiр күнi,
есiне алып отыратын iлкiнi,
осы бiр жан үйiнде де, түзде де
сөз өсiрiп, сөз баптайды күн-түнi.

Толық

Қарап көріңіз