Тізушілер

Гүрсілдейді баспахана,
Ұйықтатпайды түсірі.
Жасанды азық, басқа сана,
Қызықты өрнек түсіріп.
Сансыз өрнек сол өрмектен
Жалпы әлемге шашады.
Білім — құрал — емес көктен,
Баспахана басады.
Қорғасыннан өрнек тізген
Тәні құрыш жұмыскер.
Тасты ерітіп жан кіргізген
Жұмыскерден кім іскер?
Тізген әрпі он жыл тынбай,
Алтын қақпа тарихқа.
Түзу тартқан алтын сымдай
Жаңа тұрмыс жарыққа.
Он жыл бейнет тізген өрмек
Білім, сана халыққа.
Тізгендерің алтын өрнек,
Істе, жолдас, жалықпа!
Тоқып жатыр өрмектерін
Қап-қара көк қорғасын.
Тізбектейді ернектерін
Үйлестіріп формасын.
 
Шапандары қап-қара көк, —
Арнап киген жұмысқа.
Қыбырласад қап-қара боп,
Бейне қалың құмырысқа.
Алдарында көк қорғасын
Жыпырлаған ұясы.
Күйелеген қолы-басын
Қара бояу сиясы.
Жыпырлаған ұяларда
Толған текше қорғасын,
Үй құжынаған ұялы орда, —
Қорғасынның ордасы.
Жүйрік қолдар сумаңдасып,
Қорғасынды тіздейді!
Ұядан бір ұяға асып,
Керек әрпін іздейді.
Жыпырлайды сәкілерде
Тізімдердің дестесі,
Тізушілер қолмен терген
Өнер-білім кестесі.
Сол қорғасын кестедегі
Білімнің сан сырлары.
Қатар-қатар текшедегі
Тіршіліктің жырлары.
Толған ұя жыбырлайды, —
Әріптердің ордасы.
Тізушілер қыбырлайды, —
Жазушының жолдасы.
Шапандары қап-қара көк, —
Арнап киген жұмысқа,
Қыбырласып қап-қара боп,
Құжынаған құмырысқа. 
Қорғасыннан өрнек тізген
Шойын дене жұмыскер.
Тасты ерітіп жан кіргізген
Жұмыскерден кім іскер?
Міне, жолдас, солар бізбен,
Тас еріткен жұмыскер!
Тіршіліктің сырын тізген
Солар ғана мініскер...
Тізген әрпі он жыл тынбай
Алтын қақпа тарихқа.
Түзу тартқан алтын сымдай,
Жаңа тұрмыс — жарыққа.
Он жыл бейнет тізген өрмек
Білім, сана халыққа.
Тізгендерін алтын өрнек, —
Істе, жолдас, жалықпа!

1927 жыл

---