Өлең, жыр, ақындар

Павлодардың қызымын мен білмесең...

Павлодардың қызымын мен білмесең,
Шалалықты басасың ғой бетіме бірден.
Не орыс емес, қазақ емес, бұл не өзі?
Жаман көріп нең бар? Шықпа шектен!
Қыздарымыз өмірге қарайды еркін,
Көзқарасы екі дүниеге де ашық жарқын.
Сен таспен атқан орысты, аспен атты,
Бөлінсе де іштей екіге, қазақтығын бөлек сүйді.
Көп естідім:
«Қалың малы жоқ екен мыналардың,
Ала салсам, мінезі жаман екен бұл қыздардың».
Ия келісем, мінезімді көтермессің,
Сондықтан басқа жақтан өзіңе құл іздерсің.
Шынайы бір Шымның жігітіне ғашық болсам,
Өзім оған сол кезде Қалың Дүние бағын беруге асығам.
Қап, бірақ қазір тәрбиеден оларда тек тіл қалған,
Керегі не маған?
Заманға сай өз ойы оларда жоқ боп қалған.
Эх, тек өзің ұнатқанына ғана барарсын деді анам,
Айтарым, керек емес қызды затқа теңеп босқа бағалау.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Таста бұл ұйқыңды

  • 0
  • 0

Бұл не заман болғаны,
Шындық пенен өтірік бір алмасты.
Кімге, неге сенсең-дағы
Бұл жалғанда бізді тұзақ басты.

Толық

Қазақ деген атың сөнбесін деп...

  • 0
  • 0

Қазақ деген атың сөнбесін деп,
Қазақ деген тілің өшпесін деп,
Қазақ дейтін даңқты ел көркейсін деп,
Жауыңның бар кінәсін сабырмен айтта, кешір.

Толық

Қарап көріңіз