Өлең, жыр, ақындар

Шалқысаң – бірге шалқыдым

  • admin
  • 05.01.2024
  • 0
  • 0
  • 384
Шалқысаң – бірге шалқыдым,
Балқысаң – бірге балқыдым.
Біреуге сәуем тимесе,
Тиген жоқ жанға салқыным.
«Жалпылдап қалған бұл кім?» деп,
Жатсына көрме, жарқыным.
Жарқыным, осы – бар шыным.
Жақсыға жаны сүйінген,
Жаманға жаны күйінген.
Асылдан қалған сынық ем,
Тазадан қалған қиынды ем.
Сыйласа білсең «сіз-біз» деп,
Шыбығың болып иілем,
Шілтерің болып түйілем.
Пейілім дарқан даладай,
Көңілім әлі баладай.
Баладай жаным жабырқап,
Тартады кейде жадағай.
Үзіліп қалған арнасы,
Үздік те үздік сағадай,
Үгіліп жатқан жағадай.
Кейде өмір өстіп бұлданар,
Бұлданса, көңіл тұлданар.
Сарқырап құяр сағама,
Сарқылды неге жылғалар.
Қиқулап қазбен тырналар,
Тылсымнан беріп бір хабар,
Шырылдап шымшық, шегіртке,
Шалғыным қашан ырғалар,
Құр қалар ма екем, құр қалар?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Лермонтовқа

  • 0
  • 0

Жамылып торқа топырақ,
Жатcың ба жырдың қыраны?
Қара көк орман атырап,
Сен көрген қалпы тұр әлі.

Толық

Қармағыма түс, демен, алтын балық

  • 0
  • 0

«Қармағыма түс, демен, алтын балық»,
Түссе болды ақ сазан жарқыл қағып.
Қарашығым қадалып, қалытқының,
Күні бойы отырмын қалпын бағып.

Толық

Мен даланың ұланы едім, екі сөйлеп көрмеген!

  • 0
  • 0

Ақындық – батырлықсыз өлі дене,
Өлеңнің отсыз қазір көбі неге?..
Күркіреп көкте жасын ойнақ салмай,
Көбесі көк бұлттың сөгіле ме?!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар