Өлең, жыр, ақындар

Ақбоз үй, айлы түн

  • admin
  • 08.01.2024
  • 0
  • 0
  • 346
Ақбоз үй, айлы түн, сылқылы бұлақтың,
Көк шалған көк теңіз сыбдыры құрақтың.
Тұп-тұнық айдындай аспан мен айнала,
Көгенде күйісі қозы мен лақтың.
Ару қыз албырар ақ төсек үстінде,
Дидары нұрындай алаулы шырақтың.
Жалбызды бұлақта құрбақа құрылы,
Шалғынды құрақ та шегіртке шырылы.
Боз таңда бозбала боз үйдің ішінде,
Арудың білектей қолында бұрымы.
Жүзіне сұлудың сұқтана қарайды,
Тынысын тарылтып дененің дірілі.
Жаннаты осы ма Жаратқан егенің,
Хор қызы ұйқы да білмейді не дерін.
Қос бұрым қос қолын тоқ болып соққанда,
Асқынды дірілі өртенген дененің.
Сөйлеуге тіл келмей, тұруға әл келмей,
Бозбала шошынды келіп ап келерін.
Кенеттен қасқырлар ызғи кеп ұлыды,
Иттердің басталды шуылы, ырылы.
Іргеден шал-кемпір бастарын көтеріп,
Жөтеліп кеп қалды атты адам дүбірі.
Жігітте үрей жоқ, құрыды, құрыды.
Жылан боп көрінді арудың бұрымы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бір дарақта өскен жеміс бір мезгілде піспейді

  • 0
  • 0

Бір дарақта өскен жеміс бір мезгілде піспейді,
Бір дарақтың жапырағы бір мезгілде түспейді.
Бір анадан туғандардың бірі адамға дос болса,
Екіншісі жаның шошыр қатыгездік істейді.

Толық

Сабыр

  • 0
  • 0

Сақтадым сабыр бәріне,
Не айтса да досым, дұшпаным.
Төзімім жетсе әлі де,
Өзімді бекем ұстармын.

Толық

Жалғызы едім

  • 0
  • 0

Жалғызы болдым иманды ата-ананың,
Құлыны болдым жусанды жұпар даланың,
Жалбызы болдым бұлбұлды бұлақ жағаның.
Бұла боп өстім, бұғалық түспей мойныма,

Толық

Қарап көріңіз